Ölüm anı hər şeydən daha üstün olan istilik, sas və ağrı ilə, adamı iki yerə bölən dəhşətli isti ilə, adamı yandıran, qurudan, parçalayan bir isti ilə doldurur və əgər çığırmaq bir hiss olsa idi, onda məhz elə bu cür olardı.
Hazırda gecənin ən çox sevdiyim dəmidir. Çoxları artıq yatıb və məndə elə bir təəssürat oyanır, sanki dünya bütünlüklə dostlarımla mənə qalıb. Sanki bizim bu balaca çevrəmizdən başqa heç nə mövcud deyil. Qalan hər yer qaranlıq və sükutdan ibarətdir.
Aqşin Evrən
Boş küçədə öskürər xatirələr astaca
Cədvəllərdə yazılar: “mənfi sənsiz dərəcə”
Hərdən heç nə dəyişməz...
Bir görüş yeri boyda boşluq qalar içində
Hərdən büdrəyərsən... yıxılarsan
xatirələrin yanından keçəndə...