Oldum olası kendimi kitapların arasında kaybederdim. Kitaplar her zaman memnuniyetle balıklama atladığım, bir kaçış yolu olmuştu.
Muhafız başının arkasını kavradığında bile “Kan ve Külden,” diye bağırdı. “Yükseleceğiz! Kan ve Külden doğacağız!” Defalarca, muhafızlar onu kalabalığın içinde sürüklerken bile kelimeleri bağırdı.
Sayfa 304Kitabı okudu
Tanıdık olan her şeyi geride bırakıyordum.
Fiziksel acı neredeyse her zaman sıcaktı, peki ya görülmeyen acı?
İşte bu neredeyse her zaman soğuk olurdu .
Tadı... acı bir çaresizlik ve ekşi bir umutsuzluk gibiydi.
Gelecek ve müdahale edemeyeceğim şeylerin üzerinde durmak neye yarardı ki?
Sen ne yapıyorsun? diye fısıldadı kafamdaki makul,ayık bir ses.
Yaşıyorum, diye ben de ona fısıldadım.
Oldukça aptalca diye karşılık verdi.
Gerçek aramızdaki iki ucu keskin bir kılıçtı.
Bir zamanlar mutluluk ve macerayla dolu olan yer, anılarla dolu bir mezarlığa dönüşmüştü.
"Hayat inanılmaz acımasız olabiliyordu."
Güzel kadındı. Gülümseyişi umut aşılayıcıydı. Gözleri hevesle parlıyordu. Belli ki birisi onu kendinden çalıp götürene dek hayat dolu biriydi.
Sayfa 90Kitabı okudu
Beni bu kadar huzursuz eden şeyin tam olarak ne olduğundan emin değildim.
Hikâyesi bir kitabın orta yerinde, bir cümlenin yarısında bitivermişti.
Sayfa 90Kitabı okudu
