“Yaşamayı, ölmek isteyen bir çocuktan öğrenen bir kızın hikayesi…” diye başlıyor arka kapak yazısı.
Bir gençlik romanın içinde aşkın en saf halinden tutun, hayatın en gerçeklerine kadar insanın yaşayacağı tüm duyguları içinde barındıran bir kitap.
Violet ve Finch birbirlerini çan kulesinin tepesinde bulan iki genç ve her ikisininde kendine ait psikolojik sıkıntıları var. Hayata dair sorunlarını, birbirlerine olan desteklerini ve aşklarını okurken hem bir an için gülüp, daha sonra hüzünlenip, sonraki bölümü tahmin ederek heyecanlanıp, kızıp keşke burada bu olmasaydı denilecek bir kitaptı.
Ben okurken ana karakterler ve hatta yan karakterlerin bile yaşadığı tüm duyguları hissettim. Bu yüzden yazarı çok başarılı buldum. Aldığı övgüleri hakettiğini düşünüyorum. Bence genç yetişkin demeden herkesin okuyabileceği içindeki karakterlerden herhangi birinin yerine kendine koyabileceği güzel ve anlamlı bir kitap tavsiyemdir… keyifli okumalar :)
“Dört dörtlük bir gün. Sabahtan akşama dek başına sıradan, üzücü veya kötü bir şey gelmediği bir gün. Mümkün mü sence?”
“Bilmem.”
Hayatın Kıyısında olduğumuz zamanlar olur; kimseyi görmek istemeyiz ölmeyi isteriz yok olup gidince zaten kimsenin umrunda olmayacağımızı,
