Yazar kendi yaşamından sıyrılabildiği ölçüde hikayesine yaklaşabilir. Yazarın, yazdığı dünyaya karışması gerekir. Romanın içindeki hayatın kaynağıdır çünkü o. Kahramanların içine üfleyeceği ruh ancak kendi göğüs boşluğundan çıkacaktır. O yüzden her romanla biraz daha ölür yazar. Yazdıklarının içinde yaşamaya devam eder mi? Belki. Ama kendisi için değildir bu ölüm sonrası hayat. Başkalarına göredir. Başkaları için yaşıyor gibidir. İnsan kendisi için bir kez ölür. Yaşlı bir Kızılderili, "Beni tanıyan son kişi öldüğünde öleceğim," demiş.
Sayfa 27
"Eğer ne istediğini bilmezsen" diyor kapıcı, "bir bakarsın istemediğin bir sürü şeyin olmuş."
Sayfa 49
Sonra unutuşun içinde kayboldum, o karanlık, sessiz ve kusursuz boşlukta.
Sayfa 22
Reader Follow Recommendations
Her şey çok uzaklardadır, bir kopyanın kopyasının kopyası gibi. Dünyayla arana öyle bir mesafe sokar ki, ne sen bir şeye dokunabilirsin ne de bir şey sana.
Sayfa 21
"Hayatım boyunca" diye ağlıyor Bob, "neyi ne diye yaptım, hiç bilmiyorum."
Sayfa 18