Sabitlenmiş gönderi
Görülüyor ki herkes "teslim" olmuştur. Mustafa Kemal, hayır! O, en umutsuz görünen şartlar içinde dahi vatan ve halk kurtuluşu uğruna bir şeyler yapılabileceği kanaatini hiçbir an kaybetmemiştir.
224 syf.
·
Not rated
Reader Follow Recommendations
Bazı kimselerin ölümle savaşı daha yirmisinde başlar; birçokları da yağı bitmiş lambalar gibi, sessiz yavaş, ecelleriyle sönerler.
Fakat ben yalnız gölgemle konuşabilirim. Beni konuşmaya o zorladı, yalnız o anlar, kavrar şüphesiz...
dünya dünya olalı,ben var oldum olalı, soğuk hissiz hareketsiz bir ölü, karanlık odada hep yanımdaydı benim.
Lakin tek korkum: Yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan.
Doğacak her çocuk umutla beklenir, çok uzun ömürlü olacağı, hatta ölmeyecekmiş gibi uzun ömürlü olacağı ümid edilir. Bu ümit olmasa ,insanlar dünyaya çocuk getirmede bu kadar istekli olurlar mıydı?
Hayat beni, yok olayım, yitip gideyim diye, yavaş yavaş buralara kadar itti. Ben de bütün yaşadıklarımı, gözlemlerimi,ak kağıda kara yazılarla dökeceğim ve miras olarak bunları bırakacağım çocuklarıma.
Bir mankurt kim olduğunu, hangi soydan,hangi kabileden geldiğini, anasını, babasını, çocukluğunu bilmezmiş. İnsan olduğunun bile farkında değilmiş. Bilinci, benliği olmadığı için, efendisine büyük avantaj sağlarmış. Ağzı var , dili yok, itaatli bir hayvandan farksız, kaçmayı düşünmeyen, bu yüzden de hiç tehlike arzetmeyen bir köle imiş.