Neden bilmiyorum ama ben kitabı sevemedim. Yanlış zamanda mı okudum, yanlış bir duygu ile mi okudum bilmiyorum. Charles Bukowski'nin John Fante ve Toza Sor romanı hakkında söylemlerini de abartılı buldum. John Fante ile bu kitapla tanışma fırsatım oldu. Yazarın dili ve üslubu sade ve basit. Kurguya gelecek olursam , kurgu çok benzer bir konu ağı ile oluşturulmuş:
Knut Hamsun 'Açlık' ,
Jack London 'Martin Eden '
Hasan İzzettin Dinamo 'Açlık' romanlarında olduğu gibi...
Farklı karakterler, farklı isimler, farklı zamanlar, farklı mekanlar olsa da hikaye temelde aynı. Yoklukta, açlıkta ,maddi yetersizlikte belki manevi yetersizlikte de hayal kurabilme, gerçekleşebileceğine olan inanç.
Hastalıklı , belki de tutkulu bir aşk hikayesi.
Kitabın derinlerinde ırkçılığı vurgulayan bir mesaj var. İtalyan ve Meksikalı olan karakterlerimizin , Arturo Bandini ve Camilla Lopez'in, Amerika'da çeşitli durumlarda yaşadığı ırkçılık merkezli durumlar var.
Bilmiyorum, belki de yazarın diğer kitaplarını okusaydım farklı bir düşüncem olabilirdi.
Velhasıl basit kurgulu bir roman geçti elimden, okunmalı mıydı, neden okunmasın,
Edebi bir mahiyeti var mıydı, Hayır.
Martin Eden i hatırlattı. Fakirlik içinde imkansızlıklarla boğuşurken de asla vazgeçmiyor. Fakat anlatım tarzı ve Bandini'nin ruh hali 
Yabancıdaki Meursault'a benziyor. Ruh hali böyle gelgitli karakterleri seviyorum. Tanrı ,iyilik, ask ve insanlıga dair hep bir kaos olan kitapları... Çok güzel bir alıntısı ile bitiriyorum.
" Tanrım, artık bir ateist olduğum için beni bağışla ama Nietzsche'yi okudun mu?"