Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Okurken gözlerim sıklıkla bulanık gördü kelimeleri.Küçücük yaşta ama kocaman bir yüreğe sahip bir çocuk.Hem o kadar düşünceli hem de bir o kadar yaramaz...Hemen hemen herkes biliyordur içeriğini.Bu yaşıma kadar neden okumadım bilmiyorum. Bir kitabı okurken ilk kez ağlıyorum. Hikayesi her zaman benimle olacak.Okuyun ve okutturun :)
Şeker Portakalı İncelemesi
Kitap küçük Zezé’nin umutlarla dolu sefil hayatını anlatıyor.
Kesinlikle kitabın içine giriyorsunuz bazen çok sinirleniyorsunuz, bazen gözleriniz doluyor bazen de içiniz merhamet doluyor.Aslında her çocuk özünde çok sevecen çok akıllıdır ama bazen yaramazlık-ki her çocuğun özünde olan bir şey-yapıyorlar. Zezé de çevremizde olan afacan çocuklardan biridir.
Kitap bi çocuğun hikayesinden ayrı sevginin ne denli çevremizde önemli olduğunu sevgi olunca insanlar nasıl da dünyayı yaşanabilir bir yere getireceğini öğretti bana.
Sonuç olarak bütün yaş grubunun okuması gereken, hazine değerindeki kitabı çok beğendim.Herkese Tavsiye ederim.
Kendine iyi bak Zezé biz seni hep akıllı ve içi sevgi dolu bir çocuk olarak hatırlayacağız…Ve sende Manuel Valadares.
Çocukluğumda okuduğum ilk kitap olmasa da, hatırladığım ve sevdiğim ilk kitap. Kitap fuarında gezerken önüme 40. Yıl baskısı çıktı. Kitaplığa eklemeliyim ve birkaç yıl sonra çocuklarda okumalı diye heyecanla aldığım Şeker Portakalı. 35 yaşında bir yetişkin ve anne olarak okudum ve çocukken "nasıl okuyabilmişim" dedim. Ah canım Zeze... Hem ağladım hem de yanımda olsa da sarılsam dedim. Çocuk ve yetişkinin bakış açısı, bir çocuğun hayal dünyası, sevgi arayışı nasıl daha güzel anlatılabilirdi bilmiyorum. İyi ki Zeze'nin o güzel, tek cümleyle çok şey anlatan birkaç cümlesini tekrar okumuşum.
"Kastettiğim onu kalbimde öldürmek. İyiliğini istemekten vazgeçmek. Derken birgün ölüp gidecek."
Ah canım Zeze.. ne kadar geç kalmışım seninle tanışmak için.
Kitabı okurken kapağını kapatıp tüm gücümle Zeze’ ye sarılmak istedim. Bunu defalarca hissettim.
Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi. Her satırda duyguları özellikle de acıyı yüreğinizde hissedeceğiniz bir kitap.
Onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek. Şeker portakalını okuduğumdan beri bu sözü düşünmekten kendimi alamıyorum.
Spoiler bulunur.
Küçük bir çocuğun iç dünyasını tüm gerçekleriyle...
Bir solukta bitirdiğim başka bir kitap. Kitabın konusu sürekli şiddet gören Zeze ve onun hayal dünyası. Ne kadar yoksullukla şiddetle büyüse de tahmin edemeyeceğiniz kadar geniş bir hayal dünyasına sahip.
Zeze yoksul bir aileden geliyor. Babasının işsizlik sorunu eve para getiremeyişi, annesinin daha fazla çalışması ve geri kalan 7 kardeşin birbirine bakmasını anlatıyor. Yaramazlıklarıyla anılıyor bundan dolayı da sürekli şiddet görüyor. Zeze her şeye rağmen portakal ağacıyla renkli hayal dünyasında mutlu. Sonradan dünyasına gerçek bir dost Portuga giriyor. Portuga onun ne kadar zeki, akıllı olduğunun farkında. Zeze ve portuga iyi bir ikili oluyor. Portuga ile olduğu anları okurken mutluluğunu hissedeceksiniz. Mutluluk ne kadar sürecek ki zaten?
Kitabı okurken yer yer yüreğiniz burkuluyor yer yer gülümsüyorsunuz. Portuga ile tanışması ve onu kaybetmesi onun içindeki dünyasını yıkıyor.
Zeze o küçücük haliyle yaşadığı o duygular insanı başka bir dünyaya çekiyor. Zeze acıyı nasıl anlatıyor '' Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey'' (sayfa169)
Kitap burada yazdığımdan daha fazla bir his uyandırıyor insanda. Bitiminde büyük bir burukluk hissi ile baş başa kalıyorsunuz.
İyi okumalar dilerim.
Şeker Portakalı'nın devam kitabı. Zeze artık 11 yaşına gelmiştir ve yeni bir hayata merhaba demiştir. Spoiler vermemek için yeni hayatından bahsetmiyorum:) Şeker Portakalı kadar müthiş keyif vermese de Güneşi Uyandıralım da keyifliydi. Şeker Portakalı'nı okuyanlara bu kitabı da öneririm.
İnancını yitirme!
Zaman geçmişimizde izler bırakır. İyi ya da kötü biriktirdiğimiz anılar zaman içinde ayrılmaz bir parçamız haline gelir. Fakat çocukluk zamanlarımızdaki o masum anılar, hayatın acınası karmaşıklığında yitip gitse de içimizde derin yaralar açmış karanlık gölgeler olarak sonsuza kadar bizi takip eder.
Zeze beş yaşında, yaramaz, meraklı ve bir o kadar da zeki bir çocuktur. Hikaye Zeze ve portakal fidanın arkadaşlığı üzerine kuruludur. Zeze'nin hem melek hem de şeytan yanı ise karakteri hakkında ilgi çekmeye yeterlidir. Bu hikaye için en uygun cümle, "Günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü" olacaktır.
Bu kitabı sizin de okumanızı öneririm çünkü duygu yoğunluğu o kadar fazla ki birkaç yer ekleyeceğim
-Uzun uzun burnumu çektim. "Önemi yok, onu öldüreceğim!"
"Ne diyorsun sen küçük; babanı mı öldüreceksin?"
"Evet yapacağım bunu. Başladım bile. Öldürmek, Buck Jones'un tabancasını alıp güm diye patlatmak değil! Hayır. Onu yüreğimde öldüreceğim, artık SEVMEYEREK... Ve bir gün büsbütün ölecek."
-Neden hiç mutlu değilsin Zeze?
-Neden mutlu olmalıyım?
-Çünkü dünyaya bir kez geliyoruz.
-İyi ki bir kere geliyoruz Portuga..
-Neden?
-İkinci bir hayatı kaldıramazdım...
Küçük yaşına rağmen çevresini inceleyip olgun bir birey gibi davranan ama insanlar tarafından sürekli yanlış anlaşılan dayak yiyen küçük zezenin acıklı hikayesi...