n
@jouskae
dans le vieux parc solitaire et glacé
deux spectres cherchent le passé
open.spotify.com/user/600tka8cy8...
4 Ağustos
79 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
birdenbire çok yorulduğumu, taşıyamayacağım kadar yaşantı üslendiğimi ölürcesine algıladım
bu semtte sokaklar çok sessiz. yazmak istiyorum. ama her zaman yaşamın günlük hareketliliklerini yeğliyorum. caddelere çıkmak, doymak bilmediğim sokaklara bakmak, yeni köşeler keşfetmek, yabancı insanları seyretmek, doyumsuz yaşamı gözlerimden yüreğime indirmek istiyorum. kısacık anlarda çeşitli olayları, insan varoluşunun özünü, zaman ve duyguları sınırsızlık içinde derinliğine düşünen insanlar çok mu? bilmiyorum. bir an, zamanları, olayları, duyguları, dağları, kalın gövdeli, büyük dallı ağaçları, yeşil mavi akdeniz’i, uzantısındaki okyanusları, okyanuslarla ufuklarda birleşen yıldızlı gökyüzünü ve dağların ardından yükselen güneşi aşan olaylarla dolu.
mutluluğun, insanın kendi kendisiyle hoşnut olmasıyla başlayacağını da bilmiyorum
Okur Takip Önerileri
dünyanın bize yaşatılandan, öğretilenden daha başka olduğunu seziyorum
hiç düşündünüz mü? ölen bir insanı bir kez daha görebilir misiniz? ölen bir okula gidebilir misiniz? ölen bir evde uyuyabilir misiniz? o yıllat öldü. o yıllar bizi öldürecek biçimde yaşattılar.
acılarla ve yoksulluklarla dolu dünyalar.
bizim karanlık bulvarlarımız, çöplü sokaklarımızdan çok başka bir yaşam. bu bir düş dünyası
öfke içinde büyüyoruz. oturduğumuz semte, sokağa, odalara, eşyalara, kış aylarında güçlükle ısıttığımız, eskimiş, ortası çukur pamuk yataklara öfke duyarak büyüyoruz. yaşam yalnızca sokaklarda. bir canlılık var sokaklarda. güzel olan, gerçek olan, kentin insanları, kalabalık, dış dünya. dış dünyanın insanının kulaklarına varan uğultusu. diğer ülkeleri aşan, batıda bir okyanusa, doğuda bir başka okyanusa varan uğultu.
evet. ölüm. insanın tanrı’sına kavuşması. o en kutsal an… tanrı’ya ulaşılan en kutsal an. varoluşun tek gerçek anı… ölüm. tanrı’yla birleşme.
“ tüm zirvelerde sessizlik,
tek bir ağaç bile solumuyor,
kuşlar ormanda susuyor,
biraz daha bekle,
yakında sen de gömüleceksin sessizliğe…”
dışarıda, yaşamın gürültüsü içinde, ya da başka evlerde, başka insanlarla yaşam her zaman daha güzel geliyor bize
intihar düşüncesi peşimi bırakmıyor. çoğunluk gibi doğal ölümü bekleyeceğim
bedenime bakıyorum. her yanım çürük içinde.
ölü gövdemin güzel görünmesi için gün boyu hazırlık yapıyorum. sanki güzel bir ölü gövdeyle öç almak istediğim insanlar var. karşı çıkmak istediğim evler, koltuklar, halılar, müzikler, öğretmenler var. karşı çıkmak istediğim kurallar var. bir haykırış! küçük dünyanız sizin olsun. bir haykırış! sessizce yatağa dönüyorum. ölümü ve yokluğu uzun süre düşünmeye zaman kalmıyor. şimdi gözümün önündeki görüntüler renkli kırları andırıyor. korkacak bir şey yok. kırlarda koşuyorum. sanki bir deniz kentinde yaşamıyorum. hep kırlar. esintiyle birlikte eğilen otlar arasında bir başımayım. birazdan ölüm beni alacak