“ Bu kapıdan girene hoş geldin deriz.
…………
Bir sığınak, bir kaledir burası
Dünyayı saran kötülüklere karşı.
Yalana dolana yer yok burada.
Gel, gerçek bir inanca katılmaya.
Bunun altında da:
Sizler girmeyin buraya, softalar,
Sivri akıllı bunaklar,
Koca göbekli asalaklar…”
Yeni tanıştıkları genç politikacı Henri Martin, tasarıyı dinledikten sonra etkileniyor ve bir matbaayı satın alıp onlara veriyor. Herkes evinden mobilya getirerek; ortak çalışıp hür yaşayan insanlar bir araya toplanıyor. Kitabın yazarı Jules Romains'e göre insanlar tek başına, birbirine doğru kayan yıldızlar gibidir. Bazen buluşup büyük bir aydınlık yaratır sonra her biri bir yere kayar gider. Yazarın "Dirilen Şehir" kitabındaki kahraman, kasabada gördüğü en büyük apteshanenin bir halasına girip mermer duvarına şöyle yazıyor: "Varlıklılar çalışanların sırtından geçinir: Tükettiği şeye karşılık hiçbir şey üretmeyen kişi toplum hayatında bir asalaktır." Çünkü gezdiği kasabada "ne bir yaratıcı soluk, ne bir makine homurtusu, ne bir atölye gürültüsü..." duymaz. İşte o gün o yazıyı yazar. O günden sonra o yazıyı okuyan insanların düşünce yapısı sarsılır. Ezberler bozulur. Sonra bir şehir nasıl dirilirin inanılmaz öyküsü okuyanı sarsar.
Böyle kaliteli bir kitabı görürseniz, paranız yoksa da çalın. Bir kaç makaracı ama yetenkli arkadaş pekte planlı olmayan bir yolculuktan sonra bilseniz ne matraklıklar yapıyorlar. Bir askeri alayı teftişe giden bakan ve erkânı olup şehrin altını üstüne getirmeler mi, kilesede hâşâ cemaati azdırıp papaz kılığında,şehvete teşvik bir vaazla uçkur düşmanı kart zamparaların kamışına suyu yürütüp, o cânım teze kızları,karıları yaşlı başlı heriflere elletip, nerdeyse Çin kerh... sine çevirmek mi dersiniz....Olur da bu kadar cilalı ve serseri mizah olmaz. Çok acayip bir kitap okudum. Gravatla yatağa giren ciddi kardeşlere ve nâmahrem diye erkek resmine eldiven takıp tıklayan bacılara da tavsiye ederim. Ufkumuzu açsın biraz, da :)). Hâlâ son sayfalardaki kilisede kaçışan genç yaşlı esketeklerin ve ardlarında kızışmış Mart kedisi gibi koşturan heriflerin curcunasına sizde gülün...
Başarılı...
'Toplum hayatında, tükettiği şeye karşın bir şey üretmeyen kişi asalaktır.' böyleydi sanırım, zaman zaman alıntı yaptığım,insanlara tavsiye edebileceğim bir kitapsın.
Unanimizm in ne olduğunu öğrenmeye çalışıyoruz bu kısa hikayede . Ancak kapitalizmede bir tarafıyla bağlaniyormuş gibi hissettim. Unanimizim bireysellikten topluluğa geçişi, şehrin ve topluluğun tanrisallstigini ifade eden bir kavram. Kitapta yirminci yüzyılın başlarında çiftçilikle uğraşan bir kasabanın zenginlerinin sadece sermayeleriyle üretmeden tembelce yaşadıklarını küçük diyaloglarla anlatıyor onlara asalak sıfatını yakistiriyor . Bu yakistirmalardan kasabanın kadınları ve babadan varlıklı gençleri de nasibini aliyor. Şehir , yeni gelmiş birinin abdesthane kapısına asalgin tanımını yazmasıyla, içten içe uyaniyor ve fabrikaninda kurulmasıyla yeni bir kimlik kazanıyor.
Bir pansiyonda tek başına ölen eşinden ayrılmış hiç çocuğu olmamış birinin anlatıldığı bir kitap.
Ölümün ilk andaki insanlar üzerindeki etkisini, sonradan bunun sıradanlaşması anlatılmiş.
Yaşlı anne babanın bu ölüm haberiyle duydukları acı ve kederi hissedebildim. Belki de anne duyarlılığı.
