Bir ruh ancak bir benzerini bulduğu zaman bize, bizim aklımıza,hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden meydana çıkıyordu... Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya,- ruhumuzla yaşamaya -başlıyorduk.O zaman bütün tereddütler,hicaplar(utançlar) bir tarafa bırakılıyor, ruhlar birbirleriyle kucaklaşmak için her şeyi çiğneyerek birbirine koşuyordu.