Son bir ilin əvvəlindən axırınadək yalanın arxasında gizlənmişdim. İndi isə həqiqətin arxasında gizlənirəm. Əgər o, yalan idisə, mən nə üçün gizlenim? Axı mənim bu qədər qorxduğum nədir?
Kim deyir ki, içində yaşamaq istədiyin həqiqəti uydurmaq olmaz?
Reader Follow Recommendations
18 yaşında ikən seçim etmək daha asan idi. Men, sadecə, ağlıma gələni edir, sonrasını fikirləşmirdim.
Bizə həqiqət lazım deyil. Yaxşısı budur, mənə gözəl bir yalan satın, amma elə edin ki, mən ona inanım.
Biz aldadılacağımızı gözləyirik. Qəlbimizin dərinliyindən hər birimiz bilirik ki, inandığımız, yaxud nə vaxtsa inanacağımız hər şeyin yalan olduğu ortaya çıxacaq.
Görəsən, o mənimlə oynayırdı, ya həqiqətən, mənə vurulmuşdu? Doğrudanmı, mən bunu heç vaxt bilməyəcəyəm? Bəlkə, mən onu axtardığım kimi, o da məni axtarır?
Söhbət hansı şəxsiyyətdən gedir? Bugünkü məndən, dünənkindən, yoxsa sabahkindən?
Bəs nə etməliyik? Həqiqəti qəbul edib yaşamalıyıq? Axı o həqiqət kimə lazımdır? Yaxşısı budur, məni aldadın, mənə inana biləcəyim gözəl bir yalan verin və məni xoşbəxt bir rahatlıq içində tərk edin...
Əsl sevgi isə intihar kimidir. Sən öz "mən"ini öldürməyə və "biz" kimi dirilməyə razılaşırsan.
Lənət olsun, axı onda qeyri-adi nə var idi ki, mənim bütün düşüncələrimi alt-üst etmişdi?!
Insanı tanımaq istəyirsinizsə onun dedikləri və düşündüklərini yox əməllərinə baxın.
Necə birindən qisas almaq üçün başqa bir həyatı məhv etmək olar?
