küçükkarabalık
@jvky
körler bile bize ilk başta göründüğü kadar mutsuz değildir.
173 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Buraya gelirken bir şeyler bekliyorduk. Beklediğimiz neydi bilmiyorduk ama kesinlikle bu değildi: bu kasvetli iş günleri, bu sessiz akşamlar, bu değişime kapalı, sürprizsiz, umutsuz, donuk hayat.
Sayfa 33
Öleceğini bilen ve rağmen yaşayan,
Tek canlı,
İnsan.
Sayfa 84
Her şey canlanacak eylülün güzelliğinde,
Babacığım benim
Sayfa 74
Okur Takip Önerileri
Anneciğim, bu uzaklığın içinde ne kadar yakınsın bize
Sevgilisini boş yere bekleyen bir erkek için gece bitmek bilmez; gündüzleri çalışan işçi için bir gün kısa bir süre değildir; sert bir ananın kolları arasında yaşayan genç bir kız için bir yıl yüzyıl gibidir; isteklerimi, umutlarımı geciktiren her an bana dayanılmaz bir uzunlukta gelir.
Sayfa 200
Alaaddin
Alaaddin geliyor. Gece
Hoca, benim kardeş hasta, diyor.
Nesi var? diyorum.
Ateşi var çok, diyor. Ölecek.
İlâç vereyim mi? diyorum.
Hayır, portakal ver, diyor.
Portakal yememiştir hiç.
Sayfa 180
Birden, bu işin böyle biteceğini hiç düşünmedim.
Her şeyin bir sonu var, dedi Müfettiş. Sürgünlüğün, hastalığın, mapusluğun bile. Öyle değil mi?
Sayfa 239
bu arada ben de öğrendim yaşamın önceden belirlenmiş, ezberlenmiş bir biçimi olmadığını
Sayfa 242
İnsan ara sıra evini yakmalı- ve çıkıp seyretmeli.
Sayfa 70
Sevgilim, dünya bizi çok yakınımızdan sıkıştırıyor! Ne olacak halimiz?
Sayfa 167
