"Tanerle dün konuştuk. Serhat'n hayatında hâla kimse yokmuş, sen de zaten biliyorsundur." Elbette biliyordum. Serhat
en yakın dostumdu. Miray'la da iyi bir arkadaşlıkları vardı. "ikisinin evlenmesi, gelecekleri için çok iyi olur. Yabancı insanlarla evlenmelerine gerek yok. Bu şekilde bir evlilik, ileride şirketler için de iyi olur."
Kanım donmuş bir şekilde babama bakakaldım.Yok artuk! Ne saçmalıyordu bu adam?Serhat iyi bir adamdı, bu doğruydu. Ona her koşulda kefil olurdum. Sözünün eriydi, dürüstü ve sorumluluk sahibiydi.
Ailesinin durumu da bizimkine çok denkti, orası da doğruydu.Ama bunun için iki insan evlendirilir miydi hiç?
"Baba.." dedim bocalayarak. "Bu.. bu çok saçma."
"Ablanın hayatında kimse yok. Birkaç yil sonra otuz olacak.
Sosyeteden biriyle evlenmesi en iyisi.. Uzaklarda birini aramaya da gerek yok. Serhat akıllı adamdır, bunu kabul edeceğine de eminim."
Işte bu konuda haklıydı. Gerçi ben onay vermediğimi,Miray'ıin da istemediğini söylersem geri adım atardı ama böyle
bir manuk evliliği yapmakta herhangi bir sakınca göreceğini düşünmüyordum.