...Öyle çaresizlik içindeydik ki itirazsız kabullendik. Ve ne olduğunu anlamadan sarhoş olduk...
Sayfa 207Kitabı okudu
İçinde kendimi bulduğum satırlar...
Sen ve ben çoğu kimse değiliz. Demek ki çoğu kimsenin durumu bize uymaz. Dünyada rahatlık aramıyoruz, dünyanın katılığını olağan karşılamıyoruz ve bu katılığa katılıkla cevap vermek gerektiğini düşünmüyoruz. O halde dünyada rahatlık aramıyoruz diye eziyeti onayladığımız söylenebilir mi? Dünyanın katılığına katılıkla cevap veremeyeceğimize göre yumuşaklık gösterip ezilmeyi mi kabullendik? Yenilmeyi göze mi aldık? İşte diyalektik tuzağı. Sen ve ben bu tuzağa yakalanmadığımız kadar insanız. Çoğu kimse bu tuzağa düştüğü için insanlığından uzaklaşıyor. Diyalektik düşünce birbirine zıt iki tarafı gösteriyor. Katılık ve yumuşaklık gibi. Oysa insan olmak iki zıt taraftan birine ait kalmakla mümkün değil. İnsan demek ünsiyet sahibi olabilen, ünsiyet kurabilen demek. Tıpkı seninle benim kurduğum ünsiyet gibi, bir çok ünsiyetin ürünüdür insan. İnsan yerle gök arasındadır, ne tam olarak yere, ne tam olarak göğe aittir. İnsan akılla şehvet arasındadır, bu ikisinden birinin alanında kalanı artık insan diye adlandıramayız.
"..Biz çoğu zaman kendi irademize karşı varlığımızı sürdürmek zorunda olmamız gerçeğini kabullendik, çünkü başka bir şey gelmiyordu elimizden ve yalnız, tekrar tekrar ve tekrar tekrar her gün ve her an yeniden bunu kabullendiğimiz için asla ilerleyemiyoruz. Nereye gelirsek gelelim eğer dürüstsek ömür boyu ölüme varacağımızı biliyoruz, ama çoğu zaman bunu kabullenmeden kendimizi koruyoruz. Ölüme yol almak dışında başka bir şey yapamayacağımızın kesinliği ve bunun ne anlama geldiğini bilmemiz yüzünden, bunu kavramaktan bizi alıkoyup oyalayacak her türlü yardımcı aracı kullanıyoruz ve böylece, dikkatle bakarsak bu dünyada kesintisiz ve yaşam boyu bu oyalanmayı uğraş edinenleri görüyoruz. Bu durum, her şeyin aslı olan bu durum, doğal olarak ölüme götüren bütün gelişimi zayıflatıyor ve hızlandırıyor."
Sayfa 107 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Sen ve ben çoğukimse değiliz. Demek ki çoğukimsenin durumu bize uymaz. Dünyada rahatlık aramıyoruz, dünyanın katılığını olağan karşılamıyoruz ve bu katılığa katılıkla cevap vermek gerektiğini düşünmüyoruz. O halde dünyada rahatlık aramıyoruz diye eziyeti onayladığımız söylenebilir mi? Dünyanın katılığına katılıkla cevap veremeyeceğimize göre yumuşaklık gösterip ezilmeyi mi kabullendik? Yenilmeyi göze mi aldık? İşte diyalektik tuzağı. Sen ve ben bu tuzağa yakalanmadığımız kadar insanız. Çoğukimse bu tuzağa düştüğü için insanlığından uzaklaşıyor.
Sayfa 2 - PdfKitabı okudu
Dünyanın katılığını olağan karşılamıyoruz ve bu katılığa katılıkla cevap vermek gerektiğini düşünmüyoruz. O halde dünyada rahatlık aramıyoruz diye eziyeti onayladığımız söylenebilir mi? Dünyanın katılığına katılıkla cevap veremeyeceğimize göre yumuşaklık gösterip ezilmeyi mi kabullendik?
Yenilmeyi göze mi aldık? İşte diyalektik tuzağı.
Kabullendik
İyi şeyler olacağını hayal ederek sonsuza dek beklemeyi kabullenmek.
Sayfa 4 - Emilli Yayınları
Biz çoğu zaman kendi irademize 'karşı' varlığımızı sürdürmek zorunda olmamız gerçeğini kabullendik, çünkü başka bir şey gelmiyordu elimizden ve yalnız, tekrar tekrar ve tekrar tekrar her gün ve her an yeniden bunu kabullendiğimiz için asla ilerleyemiyoruz.
Sayfa 114Kitabı okudu
O halde dünyada rahatlık aramıyoruz diye eziyeti onayladığımız söylenebilir mi? Dünyanın katılığına katılıkla cevap veremeyeceğimize göre yumuşaklık gösterip ezilmeyi mi kabullendik? Yenilmeyi göze mi aldık? İşte diyalektik tuzağı. Sen ve ben bu tuzağa yakalanmadığımız kadar insanız.
Sayfa 3
...Her an bir ya da birkaç suçlu ararız 1an her şey bizim için çekilir olsun diye ve doğal olarak hep, eğer dürüstsek, kendimizi buluruz.
Biz çoğu zaman kendi irademize karşı varlığımızı sürdürmek zorunda olmamız gerçeğini kabullendik, çünkü başka birşey gelmiyordu elimizden ve yalnız, tekrar tekrar ve tekrar tekrar her gün ve her an yeniden bunu kabullendiğimiz için asla ilerleyemiyoruz...
Sayfa 114 - PDF - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu