"Yüzünü uzak tut biraz
Dünya geçiyor olanca görkemiyle
Göremiyorum
Yüzünü yakın tut biraz
Dünya geçiyor olanca görkemiyle
Tat alamıyorum"
şimdi diyeceksiniz ki alttaki kedolar ne alâka. ben de dedim, ben de beğenmedim (mısır heykelini .d), salak salak konuşçam (bir önceki ileti) karanlık olmadığını düşündüğüm bir takım renklerim var
Nefes alamıyorum.bazı şeyleri kabullenmek,alışmak istemiyorum içten içe bitiyorum bunun farkında olup elimden birşey gelmemesi çok agır basıyor artık .insanlara biraz daha fazla ilgi,tahammül,tolerans gösteicek ne gücüm ne de sabrım kaldı .
İnsan iş işten geçtikten sonra idrak edebiliyor karşısındaki ile cebelleştiğini. Sonra bide “Anlaşılabildim mi ondan bile emin değilim” durumu var ki en acı olanı bu bence. Hem çabalayıp hem anlaşılmamak. Olduğu gibi kabullenmek lazım bazen yada gitmek,daha fazla üzülmeden
Kabullenmek dünyanın en iyileştirici hissi. O böyle değildir bu böyle olmamalıydı şu şöyleydi diyip kendini kandırmak dünyanın en büyük aptallığı. O tam da öyleydi kabullen ve geç artık.
Vazife, büyük olanı hissetmek, güzel olanı candan sevmektir; yoksa toplumun sırtımıza yüklediği bayağılıkları ile birlikte bütün göreneklerini kabullenmek değildir..
Allah'ım, Bana değiştirebileceklerimi değiştirmek için cesaret, değiştiremeyeceklerimi kabullenmek için sabır, ikisi arasındaki farkı anlamak için akıl ver .
Hitit duası