Gerçek bir hikâye
Ömer Seyfettin asker bir yazardır, İstiklal savaşında birçok cephede savaşmıştır. Filistin cephesinde olan hatırasını okuyalım:
"Almanların yenilmesiyle savaş bitmiş mütareke imzalanmıştı Filistin’den çekiliyorduk bir kaç arkadaş subayla karşı tarafın subaylarıyla çekilme işlerini görüşmek için görüşmeye gittik. Karşı tarafta Fransız
İnsan Bir Kere Ölür
Her bulunduğum yerde yitiriyorum seni
Yanıbaşımda olduğun oluyor kimi gün
Ya da ben oluyorum sessizce gözlerinde
Bir yaprak kımıldıyor hafiften
Bu sessizlik bir kasırga başlangıcı
Kükremeye hazırlanışı denizin
Bu, aslanların sarı, vahşi gözlerindeki ölüm parıltısı
Bu bir yerde erimek
Apansız yok olmak belki de
Ve sonra susmak, susmak yüzyıllar
Ölüm!!!
Bismillahirrahmanirrahim.
Esselamu Aleyküm..
Sözlerime nereden başlamalıyım hiç bilmiyorum, ilk önce kendime sonra tüm Müslüman kardeşlerime hitap ettiğimi belirterek başlayacağım biiznillah..
Çok zor imtihanlar atlatmış bi kardeşiniz olarak sizlere çok şey söylemek istiyorum.. fakat en çok şunu: ey kendim- kardeşim ölüm var ve ben-sen de
Olur da bir gün biri çıkar
da sorarsa beni şayet,
Seni ne çok sevdiğimden bahset.
O seni deli dolu severken
Sevgimden boğulduğundan bahset.
“En saf, En temiz duygularla
tepeden tırnağa âşıktı bana” de.
Ben geçtim, o geçmedi”
OLSAN DA BİR OLMASAN DA BİR
Artık görünmüyor mevsimde hüzün
Bulutlar bir garip rüyaya dalmış
Ufukta güneşi ağlatan yüzün
Bir mülteci gibi tenhada kalmış
Toprak yandı gülüm ,çeşmeler zehir
Şimdi bilsen de bir, bilmesen de bir
Kaç kere çağırdım seni öteden
Turnalar uçurdum gittiğin yere
Bin parça eyledin kalbimi neden
Ruhum bir başına düştü göklere
Bana tebessümle bakıyor
insan kaç defa kırılır
aynı yerinden
ne kadar geç kalabilir hayata
ve tutunmak boşluklara,
yollara sevdalanmak ki
yolcusu yok bu yolun
bir hancı
ve içinde bitmeyen bu sancı baki
sahi nereye gitti mevsimler
bir pencere kadar dünya
camı buğuluyken göremediğin,
ve bir kapıyken
tüm vedalara şahit olan
bir kilit elinde kalan.