Büyüdü, büyüdü her şey
Üzerimden döküldü anılarım
Büyüdü, büyüdü her şey
Yüreğimi ezdiler, kaçamadım
Bu dünyadan bir türlü kaçamadım ben. Koronun hep son anda konsere yetişen bir üyesi olarak kaldım. Belki bu da bir şey.
Sayfa 134
7 Kanunusani [20 Ocak 1913], Esaret günleri
Artık harp sayfasını kapamalı. Kaçamadım.
Yirmi bir neferle esir düştüm. Bulunduğumuz tepeden efzunlar göründü. “Teslim olun” diye haykırdılar. Biz de ellerimizi kaldırdık. “Teslim” diye bağırdık. Neferleri bağladılar, beni yüzbaşıya verdiler.
Kaçamadım
kaçamadım
kar oldum yüce dağlarda yağdım
saçlarına böyle vakitli vakitsiz
dağlarda karlardan çok ben üşüdüm
dururken hangi kucakta öylece siz
her akşam kim bilir kaç defa
kendimden kaçtım senden kaçamadım
..kelimeler, bazısı tüyden bazısı demir..
..Böyle dedi ya, kaçamadım.
Saplandım oturduğum yere, bekledim.
Söz içime girdi, kesti..
Senden asla kaçamadım.
Ama ölümden kaçamadım, kimse kaçamaz zaten.
... ama ölümden kaçamadım, kimse kaçamaz zaten.
