O kadar çok düşündümki zaman benden şikayet etmeye başladı.
Evrende yaşadığımı anlamak için bir ağaca sarıldım,çünkü kader ne yaparsam yapayım hep peşimdeydi.
Bir suya sordum yalnızlık nedir diye, su akmaya meftun olmaktır dedi.
Çocukken, gazetelerin kuponları ve sabah reklamları okula gitmemem gerektiğini hatırlattığı gün,dışarı çıktım ve yürüdüm hürriyetin asil ve gümrah ışığına.
Vazgeçtim gökkuşağının renklerini saymaktan sonra güneşe baktım, güneş bana tutulmaya mahkum olduğunu söyledi.
Aldırmadım rüzgarın getirdiği hiçbir şeye.
Ve ölemedim denizin bana yalan söylediği o sessiz akşamda...