Durduğum yerde olmayı nasıl arzulayabilirim?
Acımayı bırak!Hikayeni hatırla(kader) ve sahiplen(özgürlük)!
Gözlerimi kapatıp düşündüğümde, özgürlüğün kanatları altında uçuşan kuşlar gibi hissediyordum. Ruhumun en derinliklerinde bir huzur bulmaya çalışırken, yağmur damlalarının saçımı ıslatarak güneşi selamladığı anlarda bir özgürlük parçası arıyordum.
Kader denen bu gizemli yolculuk, hayatımızı adım adım belirlerken, yarının bize neler getireceğini bile önceden bilir gibi gözüküyordu. Amel defterinde yazılanlar, kaderin belirlediği yollarda bizleri ilerletiyordu. Her zorluğa rağmen, yaşama umuduyla doluydum. Ruhumun derinliklerine kadar hissettiğim duygularla, yalnızlığıma ve çaresizliğime rağmen, içimde bir umut ışığı parlıyordu.
Ölümün ne kadar saçma bir şey olduğunu düşünüyordum. Öldükten sonra neler olacağını sorgulamak yerine, yaşamın anlamını keşfetmeye odaklanmalıydık. Varlık denen kavramın, ötesinde bir anlam taşıdığını düşünürken, insanın değeri ve haysiyeti üzerine kafa yormaktan kendimi alamıyordum.
Hayatın ortasından bile bir papatyanın güzelliğini seyre dalıp duygulanmak, benim için her şeyin ötesinde bir anlam taşıyordu. Papatyalar gibi, kendimizi kabul etmekte zorlansak da, hayatta var olduğumuzu hissetmek ve bunu ifade etmek önemliydi.
Bir insanın kişiliğini kelimeler arasında bulabileceğimizi düşünüyordum. Kitapların sayfaları arasında saklı olan ruhlar, bizlere insanın derinliklerini keşfetme fırsatı sunuyordu. Bu kelime deryasında kaybolup, kendimize ait bir parçayı bulmak, hayatımızı anlamlı kılıyordu.
“Kadersiz kelimesini yanlış buluyorum , an kader mutluluk özgürlük bunlar tek potada eriyebilen duygular ise eğer, nedir bu hayattaki adalet arayışı?”
Kader insana verilen òzgürlüktür...
Özgürlük ve kader nasıl buluşur, nasıl dönüşür?
Rollo May, özgürlükle, yaşamın doğal ve kendi koyduğu (örneğin kültürel) sınırlar içinde seçim yapma kapasitesini kastetmiştir. Özgürlük aynı zamanda sorumluluk anlamına da gelir; çünkü May’in de belirttiği gibi, eğer bize seçme gücü verildiyse, bu gücü kullanmak da bizim görevimiz değil midir? O
Ayrılık Sevdaya Dahil
Açılmış sarmaşık gülleri kokularıyla baygın
En görkemli saatinde yıldız alacasının
Gizli bir yılan gibi yuvarlanmış içimde kader
Uzak bir telefonda ağlayan yağmurlu genç kadın
Rüzgar uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
Mor kıvılcımlar geçiyor dağınık yalnızlığımdan
Onu çok arıyorum onu çok arıyorum
Heryerimde vücudumun ağır yanık sızıları
Bir
Cümleten merhaba
Unutmadan buraya okkalı bi başlangıç noktası koyuyorum
Ki daha sonra dönüp baktığımızda evin yolunu bulabilelim
Başkasını bilmem ama ben nerde olursam olayım
Oradan uzakları severim
Kaybolmaya meyilliyim
Hemen her yere gidebilir ve hiçbir yere dönmeyebilirim
Zaten ucu açık bi boşluktaki
Beş yüz milyar galaksiden yalnızca birinde
İnsanlara nasıl mutlu olacaklarını öğretebilir misin?
Demek geziyorsun böyle... Çok güzel, kendine şanlı bir kader seçmişsin şahinim. Zaten gerekli olanda budur. Gezip görecek, hayatın tadını çıkaracak, sonra da yatıp öleceksin, gerisine kulak asma. Onun bu görüşüne karşı ileri sürdüğüm düşünceleri kuşkuyla dinleyerek: Hayat ha! Başka insanlar ha! diye sürdürdü sözlerini. Hele hele! Sanane bunlardan, senin kendi hayatın yok mu? Başka insanlar sensiz yaşıyorlar ve sensiz yaşayacaklar. Yoksa birbirlerine gerekli olduğunu mu sanıyorsun? Sen ne ekmeksin ne de değnek! Kimsenin sana ihtiyacı yoktur. Öğrenmek ve öğretmek ha! İnsanlara nasıl mutlu olacaklarını öğretebilir misin? Hayır öğretemezsin şahinim. Saçını, sakalını ağart da öğretmek sözünü sonra al ağzına. Ne öğretebileceğini sanıyorsun? Herkes kendisine gerekli olan şeyi biliyor! Çok gülünç varlıklar şu senin insanların, iç içe girmişler, birbirlerini eziyorlar, oysa bak dünya ne kadar geniş. Herkes çalışıyor, niçin, kimin yararına, kimse bilmiyor! Özgürlük denen şeyden haberleri var mıdır?
Cümleten merhaba
Unutmadan buraya okkalı bir başlangıç noktası koyuyorum
Ki daha sonra dönüp baktığımızda evin yolunu bulabilelim
Başkasını bilmem ama ben nerde olursam olayım
Oradan uzakları severim
Kaybolmaya meyilliyim
Hemen her yere gidebilir ve hiçbir yere dönmeyebilirim
Zaten ucu açık bir boşluktaki
Beş yüz milyar galaksiden yalnızca birinde
İslam ‘ın her mes’elesi, evrenseldir.
Bölge, yerelselleşme ve ırk yasak,
Bu unsurlarla konuşmak , böyle bir dilimiz yok !
Esas konuya gelelim :
Özgürlükçü kanat , Mutezile ‘ nin görüşü :
Allah, *sorumlu* tuttu ise, özgür de yaratmıştır.
Özgür değilse sorumlu da değil.
Mutezile paradigmasının kurgusu,
İnsan- Özgürlük