Belki çocukça bir fikirdir, felsefe kitaplarında yeri yoktur ama ben saadeti ikiye ayırırım. Başkalarından alınan saadet, başkalarına verilen saadet. Benim için hakiki saadet başkalarına verilen saadettir.
Topyekûn ulusal mutluluk iki şeyle ilgili görünmektedir: insanların içinde yaşadıkları toplumun refah, denge ve demokratik niteliği; olumlu duyguları yaşayıp olumsuz duyguları yöneten toplumsal norm ve gelenekler.
Unutup tekrar tekrar okusam keşke diyebileceğim bir kitaptı. Afganistan tarihini olaylar üzerinden etkin bir şekilde anlatmış yazar. Öyle ki okumaya başladığım zaman elimden bırakamıyordum. Mikro, mezzo, makro tahlillerle gerçekliği en iyi şekliyle anlayacağımızı olaylara farklı açılardan bakacağımızı düşünüyorum. Okudukça keşke elimden bir şey gelse diye diye sonuna geldim. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Yeni okuyacakları şimdiden kıskanıyorum.