işte öldüm, işte son kadife çiçekleri
son defneler, badıranlarla kefenlediler beni
bütün kaçaklar için inci bir melhem oldu benim ölümüm
bütün hoşnutsuzlar yanlarında saklayacak
benim ölümümden yayınlan kırpıntıları
boğaz tokluğuna çalışanlar
özenle kilitleyecek göğüslerine
benim ölmüş olmamı
hiç bir yaprak damarından
hiçbir su özünden atamayacak beni
ortaya benim ölümüm sürülecek
pey akçesi olarak
tanrıların ölümünü bir üstlenen çıkınca
ama neler olup bittiğini hiç bir ayetten
hiçbir vakit anlamayacak şehrin insanı
şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
pahalı zevklerin insanı, ucuz cesaretlerin
İSMET ÖZEL 3 FRENK HAVASI
şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
kaypak ilgilerin insanı, zarif ihanetlerin
O gün bugün, şehri dünyanın üstüne kapatıp bıraktım
kapattım gümüş maşrapayla yaralanmış ağzımı
ham elmalar yemekten göveren dudaklarım
mırıldanmasın şehrin mutantan ve kibirli ağrısını.
Azıcık gece alayım yanıma yalnız
serçelerin uykusuna yetecek kadar gece
böcekler
Üç Frenk Havası
işte öldüm, işte son kadife çiçekleri
son defneler, badıranlarla kefenlediler beni
bütün kaçaklar için inci bir melhem oldu benim ölümüm
bütün hoşnutsuzlar yanlarında saklayacak
benim ölümümden yayınlan kırpıntıları
boğaz tokluğuna çalışanlar
özenle kilitleyecek göğüslerine
benim ölmüş olmamı
hiç bir yaprak damarından
hiçbir su özünden atamayacak beni
ortaya benim ölümüm sürülecek
pey akçesi olarak
tanrıların ölümünü bir üstlenen çıkınca
ama neler olup bittiğini hiç bir ayetten
hiçbir vakit anlamayacak şehrin insanı
şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
pahalı zevklerin insanı, ucuz cesaretlerin...
Oysa gün ağarmadan sen gelmiş olmalıydın.
Evimizde merhametli bir ıhlamur kokusu var.
Kır çiçeklerinden bir buket unutulmuş yastığımda...
Açmışsın pencereleri sonuna kadar...
İçeri giren sen dolu bir bahar rüzgarı...
Seni beklemek; değermiş her şeye...
Tüm gecelerimi doldurdum kadife keselere...
Sancılarımla attım kör düğümleri...
Yetmedi.
Ağladım.
Yetmedi.
Beklerken öldüm.
Sana varılan gün doğumları hep gebe kaldı geceye....
Şimdi tüm karanlıklar bana adansın.
Şimdi kır çiçekleri ile tutulsun yasım.
Ihlamur ağaçları bağışlansın adıma
Lütfen!
Hiç bir efsane de bu hasret anlatılmasın.
Sonay Karasu
Kendi Yazdığı Şiiri En İyi Kendisi Okur...
youtube.com/watch?v=eNjWqGk...
1. Capriccio Ölüm
Gülünç bir ölümle öldü deniyor Max Stirner için
çünkü mahvına sebep nihayet bir sinektir
ama Fanya Kaplan
nasıl öldü diye sorsak sanırım
Başlangıçta söz vardı.
Toprak bakirdi, gökyüzünü görünmez ağaçlar tutardı ve sular henüz lekelenmemişti. Yahuda Kralı hiç birşeyini kaybetmemişken anlam benim düşündüğüm gibi değildi.
Sonra zaman bitti.
Küçücüktü zaman, sizin düşündüğünüz zaman hiç değildi. Gün altı saat ederdi, sadece dört kadife günden oluşurdu
"Bir güne daha aydı gözlerim. Geceden kalma korkularımı bir içki masasında, bir ela gözler, kadife dudaklar içinde bıraktım. Sarıyı siyaha kattım saçlarına bıraktım. Ihlamur çiçekleri açtı dallarımda. Kapıyı kaç kez çaldı ayaklarım Etiler'den Hisar’a doğru.. Belki uzun yollarda yürürken denk düşmedi hayatlarımız. Sen hep bir başka şiir dizesine konu olurken ben fazla şiirden ölüyordum ucu yanık, birkaç mürekkep dökülmüş sarı saman kâğıtlarda…"