İşte evlilik budur;
Hapsolduğumuz hayatların kirli pencerelerinden izliyoruz dışarıdaki güzellikleri... Görüyorsun o rengarenk çiçekleri ama bir türlü koklayamıyorsun. Elini uzatıyorsun da dokunamıyorsun kadife yapraklara. Bir hayat var dışarıda biliyorsun ama yaşayamıyorsun...
Başlangıçta söz vardı.
Toprak bakirdi, gökyüzünü görünmez ağaçlar tutardı ve sular henüz lekelenmemişti. Yahuda Kralı hiç birşeyini kaybetmemişken anlam benim düşündüğüm gibi değildi.
Sonra zaman bitti.
Küçücüktü zaman, sizin düşündüğünüz zaman hiç değildi. Gün altı saat ederdi, sadece dört kadife günden oluşurdu
işte öldüm, işte son kadife çiçekleri
son defneler, badıranlarla kefenlediler beni
bütün kaçaklar için inci bir melhem oldu benim ölümüm
bütün hoşnutsuzlar yanlarında saklayacak benim ölümümden yayınlan kırpıntıları boğaz tokluğuna çalışanlar
özenle kilitleyecek göğüslerine
benim ölmüş olmamı
hiç bir yaprak damarından
hiçbir su özünden atamayacak beni
ortaya benim ölümüm sürülecek
pey akçesi olarak
tanrıların ölümünü bir üstlenen çıkınca
ama neler olup bittiğini hiç bir ayetten
hiçbir vakit anlamayacak şehrin insanı
şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
pahalı zevklerin insanı, ucuz cesaretlerin
işte öldüm, işte son kadife çiçekleri
son defneler, badıranlarla kefenlediler beni
bütün kaçaklar için inci bir melhem oldu benim ölümüm
bütün hoşnutsuzlar yanlarında saklayacak
benim ölümümden yayınlan kırpıntıları
boğaz tokluğuna çalışanlar
özenle kilitleyecek göğüslerine
benim ölmüş olmamı
hiç bir yaprak damarından
hiçbir su özünden atamayacak beni
ortaya benim ölümüm sürülecek
pey akçesi olarak
tanrıların ölümünü bir üstlenen çıkınca
ama neler olup bittiğini hiç bir ayetten
hiçbir vakit anlamayacak şehrin insanı
İsmet Özel