Kadın oluş, patriarkal dünyanın şebekeleriyle cebelleşerek kendi sahasını esneten bir ima ve inşadır; imasında dünya genişler, inşasında zaman esner.
Yok olmanın korkutuculuğu hakkında
“Ama ben ne olacağım?” diyorum Bayan Delbene'e, “bu karanlık beni ürkütüyor, bu sonsuz yok oluş korkutuyor."
“Söyle bana lütfen, dogmadan önce neydin?” karşılığını veriyor bu dâhi kadın. “Düzenlenmemiş, henüz hiç biçim almamış ya da senin hatırlayamayacağın biçimde maddeyle dolu bir iki parça, işte, doğa yasaları uygun bulduğunda yeni varlıklar örgütlemeye hazır bu aynı madde kısımları haline geleceksin. Zevk alıyor muydun? Hayır. Acı çekiyor muydun? Hayır. Çok güç bir durum mudur bu? Asla acı çekmeme kesinliğine her türlü zevki feda etmeyecek bir varlık var mıdır? Bu pazarlığı yapabilse ne olur? Atıl, hareketsiz bir varlık. Ölümden sonra ne olacaktır? Kesinlikle aynı şey. Mademki doğa yasası sizi eğer hâkim olabilseniz seve seve kabul edeceğiniz duruma kesin olarak mahkûm ediyor, acı çekmek neye yarar? Eh, Juliette, hep olmayacak olmanın kesinliği hiç olmamış olmaktan daha mı umut kırıcı?
Sayfa 96 - Fol, 2.Basım, Kasım 2022
Doğrusu, erkek, kendi oluş sürecinde bir engelle karşılaşır: Açık bir ufkun bütünlüğünde yaşamaya muktedir değildir. Erkeğin kesin bir mantığa itaat eden logos ve dil aracılığıyla, üzerinde çalıştığı kültür, kendi kontrolünde, kapalı bir dünya kurmayı amaçlar: Kendisini koruyabilsin, kendiyle aynı olanlarla iletişim kurabilsin, bir temel veya araç gibi davranabilsin diye, varoluş öncesinden veya canlı varlıktan/varlıklardan itibaren kendi başlangıcına ait bir dünya inşa etmeyi sürdürebilmelidir.
Aramızdakinin EkstazıKitabı okuyor
Mekke’nin sırça vazosundaki narin çiçek…
Kadınlıkta bir ufuk,kadın oluş üzere yaratılmış bir abide.
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Amerikalı kadın jimnastikçi Simone Biles şöyle diyor : "böyle yaratılmamın bir nedeni olmalı, öyleyse onu kullanacağım."
Var oluş biçimimizin bir nedeni var. Yenilmek yine ve yine yenilmek, yenilgiyi yineleyip yine de ayakta kalmak. Bu da bir yaratılma nedeni ve biçimi.
Veda Zamanı
Etraf sessiz,
Ağaçlar durgun, rüzgârlar suskun...
Bekliyor herkes ritmik bir saat tiktakları ile
Bir nefesin daha tükenişini,
Boşlukta yitişini, umutsuzca.
Belki olması gerekendir
Kabul edemediğimiz bu yok oluş.
Ama olmuyor.
Asır tereddüt ediyor, dedim. Her insan, hatta senin kapıcın bile devrinin ifadesidir. Onu yirmi dakika söylet, “anlamıyorum, anlamıyorum, zamane başka!” diyecektir. Öteden beri zeki adamlar tereddüt etmişlerdir. Septisizm yeni bir fikir hareketi değildir. Fakat şüphemizi ve tereddüdümüzü
"Şiir kimi şairler için var etme, kimileri
içinse bir var olma hali. Furuğ, sanırız
bu ikincilerden. En başından beri, yaz-
dığı şiirle baş etmesi zor bir hayata karşı var oluş savaşı veren bir şair. Yazdığı şiirlere tutunarak hayatta kalabilmeyi 'denemiş' bir şair kadın. Yaşamının fırtınalarından güzellemeler çıkarmayı bilmiş büyük bir yürek. Anne olup da cezaların en büyüğüne çarptırılmış bir kalbin, yürek parçalayan isyanının soylu bir ağıta dönüşmesidir onun sesi. Gencecik
yaşında 'ölmeden öldürülen', bir Sisifos gibi cezalandırılan bellek bir daha
hiç iyileşmeyecektir. Bu bellek yarılması, kendini ancak sözcüklerin dipsiz ve karanlık kuyularından çıkartabildiği ışık huzmeleriyle bir parça olsun rahatlatabilecektir."
Asuman Susam
Hayatın Anlamı
2.kısım
Anlam sorunu
Hayatın anlamı nedir?" sorusu neredeyse her sözcüğü so- runsal olan ender sorulardan biridir. Bu, son sözcük için de ge- çerlidir, çünkü dünya genelinde dini inancı olan sayısız insan için hayatın anlamı bir "ne?" değil, "kim?" sorusudur. Kendini işine adamış bir Nazi, Adolf Hitler'in
Yirmi küsür tıl sonra Simone de Beauvoir'da ("kişi kadın doğmaz, kadın olur"), seksen yıl sonra Judith Butler'da ("toplumsal cinsiyet normlarını pekiştiren değil, altüst eden bir kahkaha") yankılanacak, kadınlığın hazır bulunmuş değil, her an yeniden yaratılan bir oluş olarak düşünülmesi gerektiği fikrinin ilk filizleri Woolf'tadır. 1921'de günlüğüne yazdığı cümleyi ("Önce gelen kadın romancılardan biri olarak ün kazanmak istemiyor insan") "Kadınlar İçin Meslekler"de o cevapsız bıraktığı soruyu ("Yani kadın nedir? Sizi temin ederim ki bilmiyorum") böyle mi yorumlamalıyız? Eğer kadın tanımlanacaksa, geçmişe doğru değil, geleceğe doğru tanımlanabilir.
Sayfa 36Kitabı okudu
