İsviçre, yaşayanların yanı sıra, ölenler için de bir cennettir. Zürih, birkaç yıldır üst üste, dünyanın yaşamak için en iyi ikinci şehri oluyor. Muhtemelen ölmek için de en iyisidir, bu tür sıralamaların, en azından gayriresmi, olmaması gerçekten hayret verici. Ölmek için en iyi şehirler. Tabii imkanı olanlar için en iyi. Ölmek epeyce pahalı hale gelmiş. Peki ölüm hiç bedava olmuş mudur? Belki hapla biraz daha pahalıdır, tabancayla onu elde edene kadar daha zordur ama çok daha basit ve tümüyle bedava yollar da var - boğulmak, yüksekten atlamak, ip. Tanıdığım bir kadın, çatıdan atlayasım geliyor ama düşerken saçımın dağılacağını bildiğim için, sonra eteğim kim bilir nasıl karışacak, lekeler filan, utanmaya başlıyorum ve vazgeçiyorum diyordu. Ne de olsa böyle durumlarda insanı çekiyorlar, öyle değil mi, insanlar seyrediyor... İşte sağlıklı bedenin işaretleri: Utanıyor, öngörüyor, geleceği düşünüyor, ölümden sonrasını bile, kibirli. Ölümü gerçekten isteyen beden artık kibir hissetmez.