Dernhelm
@keitsuki
"Dünyada kalem ve kâğıt oldukça hiç aralıksız ve hiç usanmadan üzerinde gideceğim bir yol olduğunu kim görmez ki?" #173744076 #79824154
226 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Sizden sorumluluklarınızı unutmamanızı, daha soylu ve daha ruhsal olmanızı rica ediyorum; size ne çok şeyin size bağlı olduğunu ve gelecek üzerinde ne kadar etkili olabileceğinizi hatırlatmak istiyorum.
Ben kendi zihnimin altını üstüne getirsem de, yoldaşlık, eşitlik ve dünyayı daha yüce amaçlara yöneltme konusunda hiçbir soylu düşünceye rastlayamıyor ve kendimi kısa ve sıradan bir şekilde, insanın kendisi gibi olmasının diğer her şeyden daha önemli olduğunu söyleyerek buluyorum. Kulağınıza daha övgü dolu gelecekse eğer, size başka insanları etkilemeyi hayal etmekten vazgeçin, diyebilirim. Her şeyi kendi özünde nasılsa, o şekilde görün.
Sayfa 142 - Koridor YayıncılıkKitabı okudu
Bana göre değildi bu dünya; bir avuç utanmaza, arsıza, dilenciye, ukalaya, kabadayıya, gözü gönlü aç olanlara göreydi burası. Yeryüzünün ve gökyüzünün güçlülerine avuç açan, kasap dükkanının önünde bir parça et için kuyruk sallayan aç köpek gibi dilenen ve yaltaklananlara yakışırdı bu dünya. İkinci bir hayat düşüncesi beni korkutuyor ve yoruyordu. Hayır, bu mide bulandırıcı dünyaları, bu uğursuz yüzleri görmeye ihtiyacım yoktu benim. Tanrı o kadar görgüsüz müydü ki kendi dünyalarını gözüme soksun benim! Ama ne yalan söyleyeyim, eğer yeni bir hayatı yaşamam gerekiyorsa, duygularımın, düşüncelerimin uyuşup körelmesini isterdim. Böylece zahmetsizce nefes alabilir, yorgunluk hissetmezdim, bir Lingam tapınağındaki sütunların gölgesinde kendi başıma yaşar giderdim. Güneş gözümü almaz, insanların sözleri, hayatın sesleri kulaklarımı tırmalamazdı.
Sayfa 78 - Kırmızı KediKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
104 syf.
·
Puan vermedi
·
18 saatte okudu
Gitmeden önce bu dört duvar arasında beni cüzam gibi ya da habis bir ur gibi içten içe yiyip bitiren dertlerimi kağıda dökmek istiyorum. Ancak bu şekilde düşüncelerimi toparlayabilirim. Amacım vasiyetname mi yazmak? Asla! Çünkü ne malım var devlere yedireyim ne dinim var şeytana vereyim! Dahası bu yeryüzünde benim için az da olsa değer taşıyan ne var ki! Hayat denen şeyden el çektim, bıraktım, elimden yitip gitsin istedim. Ben ölüp gittikten sonra bu kağıt parçaları ister okunsun, isterse sittin sene okunmasın, canı cehenneme! Ben sadece yazmak ihtiyacından, benim için aciliyet arz eden bir zaruretten dolayı yazıyorum. Buna muhtacım. Çünkü düşüncelerimi hayali varlığıma, kendi gölgeme aktarmaya eskisinden daha çok ihtiyacım var. Lambanın ışığıyla duvara düşen şu yamuk, uğursuz gölge ne yazdıysam hepsini dikkatle okuyup yutuyor adeta. Bu gölge kesinlikle benden daha iyi anlıyor onları. Ben yalnızca kendi gölgemle güzelce konuşabiliyorum. Beni konuşmaya zorlayan da oydu zaten. Yalnızca o tanır beni, mutlaka anlar.
Sayfa 42 - Kırmızı KediKitabı okudu
Bütün kalbimle kendimi unutkanlık uykusuna bırakmak istiyordum. Keşke unutmak mümkün olsa ve bu hep böyle devam etseydi! Gözlerim kapanınca, uyku ötesinde yavaş yavaş mutlak yokluğa doğru gitse de varlığımı hissetmez olsaydım. Keşke mümkün olsa da bütün varlığım bir mürekkep lekesinde, bir musiki ahenginde ya da rengarenk bir ışıkta eriyip gitse ve sonra bu dalgalar ve şekiller gitgide büyüyüp büsbütün yok olsaydı; işte o zaman arzuma kavuşurdum.
Sayfa 40 - Kırmızı KediKitabı okudu
Böyle durumlarda herkes kendi hayatının güçlü bir alışkanlığına, bir takıntısına sığınır. Ayyaş içer, edebiyatçı yazar, heykeltıraş yontar; bir kaçış vesilesiyle her biri hayatlarındaki en güçlü itici güce yönelerek acısını, içindeki ukdeyi döker. İşte böyle zamanlarda, gerçek bir sanatçı kendinden bir şaheser yaratır.
Sayfa 27 - Kırmızı KediKitabı okudu
Tek korkum henüz kendimi tanımamışken yarın bir gün ansızın ölüvermek! Çünkü tecrübelerimden, benimle diğerleri arasında ne kadar korkunç bir uçurum olduğunu fark ettim ve mümkün olduğunca susmam ve düşüncelerimi kendime saklamam gerektiğini anladım. Şimdi yazmaya karar vermişsem, bunun tek nedeni, kendimi gölgeme tanıtmak isteğidir. Duvardaki eğik bir gölge, yazdığım her şeyi olanca iştahıyla silip süpürüyor sanki. İşte bu yüzden denemek istiyorum bunu, ola ki birbirimizi daha iyi tanırız böylece.
Sayfa 14 - Kırmızı KediKitabı okudu
Öyle yaralar vardır ki hayatta, ruhu cüzam gibi yalnızlıkta yavaşça yiyip bitirirler. Kimseye anlatılamaz bunlar; çünkü herkes bu inanılmaz yaralara genellikle tuhaf ve az rastlanan şeyler olarak bakar. Biri çıkar da bunları anlatmaya yahut yazmaya kalkarsa, insanlar yaygın kanıya ve kendi düşüncelerine göre, onları kuşkucu ve alaycı bir gülümsemeyle karşılar. Zira insanlık henüz bir çaresini bulamamıştır bu dertlerin. Tek ilaç, şarap içerek unutmak ya da afyon ve uyuşturucularla yalancı bir uykuya dalmaktır. Ama ne yazık ki bu tür ilaçların etkisi gelip geçicidir, acıyı dindirecekleri yerde, zamanla daha da şiddetlendirirler.
Acaba bir gün bu doğaüstü olayların sırrını çözecek, ruhun komadayken uyku ile uyanıklık arasında, kendinden geçme halinde beliren gölgesinin yansımasını anlayacak biri çıkacak mı?
Sayfa 13 - Kırmızı KediKitabı okudu
Dernhelm tekrar paylaştı.
Her anı biricik olan ve bir kez yaşanan bu hayatın tekrarı yok. Giden geri gelmiyor, yitirilenin telafisi olmuyor. Ömür sermayesi güneşte eriyen buz misali eriyip bitiyor.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Dernhelm tekrar paylaştı.
Dünyanın en basit, en zavallı, hatta en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık ruha maliktir!.. Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz? Niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçındığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatlığıyla öteye geçiveriyoruz?
Sayfa 37Kitabı okudu
