John Clare
Bir manzara düşlerim, adam ayağı başmamış,
Kadın yüzü gülmemiş, ağlamamış.
Yaşayayım orada Yaradanımla, Tanrımla
Ve uyuyayım çocukluğumun tatlı uykusuyla,
Rahatsız etmeden, edilmeden uzandığım yerde,
Altımda yeşil çimen – üzerimde gök kubbe.
Muharebe esnasında sağ kolunu kaybeden Fransız subayı, hatırasını şöyle anlatıyor:
"Biz Fransızlar, Türkler gibi mert bir milletle savaştığımız için övünebiliriz. Şiddetli bir süngü harbinden sonra, savaş sahasını dolaşırken bir Türk askerinin, kendi gömleğini yırtarak Fransız askerinin yarasını sardığını gördüm. Tercümanım vasıtasıyla sordum:
"Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun?"
Mecalsiz asker şu cevabı verdi:
"Bu asker yaralanınca, cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı. Herhalde resimdeki annesi olacaktı. Benim ise kimsem yok, o kurtulsun, evine dönsün istedim."
Bu asil davranış karşısında gözyaşlarımı tutamadım. Bu sırada emir subayım, Türk askerinin yakasını açtığında, gördüğüm manzara karşısında yanaklarımdan sızan gözyaşlarımın donduğunu hissettim. Çünkü Türk askerinin göğsünde, bizim askerden daha ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutam ot basmıştı. Az sonra ikisi de öldüler."
Sayfa 55
Ülkelerden bir uyurgezer gibi geçiyor. İç dünyasında daldığı düşlerden, kahvede bir masaya yerleşen irikıyım bir burjuvanın ya da burnunu çekerken zil gibi sesler çıkarıp sümküren pansiyoncu kadın siluetini bir bakışta kapıvermek için uyanıyor ancak. Bir tetik hızlılığıyla, acınacak halde olan kendi dramlarını, buruk sevinçlerini, nazlı pişmanlıklarını anımsıyor. Onları evirip çeviriyor, derisi yüzülmüş tavşan eti çıplaklığıyla gözleri önüne getiriyor. Ama onları saran dekor sis içinde titriyor, geriliyor. Dostoyevski insandan ötesini görmüyor. Görüş alanı insanla sınırlanıyor. Manzara onu ilgilendirmiyor. Torino'nun düz ve dik sokaklarına bakıyorsa bu, onları St. Petersburg'un sokaklarıyla kıyaslamak içindir. Arno, ona Fontanka'yı hatırlatıyor. "Ne doğa, ne anıtlar, ne de sanat yapıtları onu ilgilendiriyordu, diye yazıyor Strakhov. Tüm dikkatini insanlara yöneltiyordu."
Sayfa 226 - Üçüncü Kitap, İkinci Bölüm, Avrupa'ya İlk Gezi-Polonya OlayıKitabı okudu
Avrupa'da güzel, tarihi bir mekân.
Onlarca insan açık alandaki masalara oturmuşlar, yiyor, içiyor ve eğleniyorlar.
Pejmürde hallerinden mülteci oldukları anlaşılan insanlar yaklaşıyor yanlarına.
Kim bilir hangi Ortadoğu ülkesinden, hangi zulümlerden kaçıp geldikleri bu medeni Avrupa ülkesinde, karınlarını doyurmak için bu insanlardan yardım istiyorlar.
Kendi ülkesinin insanlarının, idarecilerinin siyasi hesapları sürdü onları taa buralara.
Fakat insanlıktan nasibi olmayan zavallılar, onlara bir köpek muamelesi yapıyor, oturdukları yerden yiyecek fırlatıyor, kadın erkek hep birlikte bu manzara karşısında kahkaha atıyorlar.
Allah bu mazlumları bu hâle düşürenlerin de, onlara bunu yapan insanların da belasını versin.
mwebtv.hurriyet.com.tr/haber/psv-taraf...
#kitapyorumu
️ 10/10
Okuduğum tarih: 14.05.2023
Şimdi size, normalde okuduklarımdan farklı bir Agatha kitabı ile geldim. Neden mi daha farklı diyorum? Normalde bir cinayet olur ve dedektiflerimiz onu çözmeye çalışırlar değil mi? Evet, bu kitapta da dedektiflerimiz cinayeti çözmeye çalışıyorlar ama odak noktamız çok farklı..
Arabası hendeğe düştüğü için yardım arayan Michael ışıkları açık olan ilk eve koşar, iki ses eder ama kimseden ses gelmeyince içeri girer. Ve karşısındaki manzara yüzünden mini bir şok geçirir. Ölü bir adam ve elinde silah bulunan kadın. Michael, kadını güzel bulduğundan ceza almasını istemez ve hemen onu kurtarmak üzerine kurulu senaryolar oluşturur.
Sonrası için kitabı okumanızı öneriyorum, asla pişman olmayacaksınız
Bu kitabı 
Mavinin Denizi bacım ile beraber okuduk, okurken kitapta kim varsa sırayla hepsi katil oldu gözümüzde Eşlik ettiğin için teşekkür ederim
Bu kitabı benim için Sevdiğim Bey’in seçtiğini belirtmek isterim. Çok güzel bir tercih yapmış ona burdan çok teşekkür ediyorum
Ayrıca grubumuzun @okumayaasikkadinlarr bu ay belirlediği tür #polisiye için seçtiğim bir kitap oldu
