İnsanların doğru bildikleri yolda sıkıntıya katlanıyor olmaları, rizikoyu göz almaları benim için önemli ve değerli bir şeydi (halen öyledir). Bir de buna yasakların cazibesini eklemek gerekir sanırım. Engeli aşmama yardımcı olan ikinci unsur, ruhumda yer etmiş bulunan kadirşinas itaatsizliğim ve tevarüs edilmemiş asaletimdi. İçinde yaşadığım topluma borcumu ödemenin yolu, bu toplumun önyargılarına itaatten geçmediğini peşinen kabul etmiştim zaten. Şair, ressam veya müzisyen de olsam toplumun hazır kalıplarıyla zıtlaşmayı göze alarak işe başlayacağımı biliyordum. Şimdi bir de toplumun siyasi, sosyal ve iktisadi yapısıyla zıtlaşmayı, uyumsuzluğu gerektiren bir durum söz konusuydu. Bir macera tadı getiriyordu bütün bunlar. Öte yandan asaletim de kışkırtıyordu beni. İşin aslını anlayan azınlığa mensub olmak! Anladıklarının bekçisi olmayı şeref bilmek! Başını ''benim başımı yakarlar'' korkusundan uzak tutmak! Dik tutabilmek! Toplum önyargıları hangi engelleri koymuş olursa olsun, okumuşlar katından gelen (hiç şüphesiz devletin bir kanadınca sağlamlığı teminata bağlanmış) meşruiyyet duygusunun payı büyüktü.
Dünyanın bütün tımarhaneleri bizim entelijansiyanın kafatası yanında birer aklı selim mihrakı. Cemiyet tek mit’e dayalı: Atatürk miti. Başka bağ yok. İmparatorluğun birbirine düşman etnik unsurlardan mürekkep yamalı bohçası dikiş yerlerinden ayrılalı beri biz kendi kendine düşman insanlar haline geldik. Mâzi yok, tarihimizi tanımıyoruz. Din ölüm yatağında. İnsanları bir araya getiren hiçbir ideoloji doğmadı. Nihayet dil de gitti elden. Türk milleti. Hangi millet? Milliyetçiyiz..Hangi milliyetçilik? Batı’nını en bedbaht, en sarsak, en hasta fikir adamı basubadelmevt hülyalarıyla avutabilir kendini. Kadirşinas bir el, gübre altında kalan inciyi asırlarca sonra insanlığın tefekkür gerdanlığına iliştirebilir. Dilin medeni memleketler argosundan çok daha büyük bir hızla değiştiği bir ülkede, yarım okka esrar içten bu kadar çılgınca bir hayale kaptıramaz kendini. Hangi “postérite”?...Bu millet on senede bir değişen hafızasız nesiller amalgamı…
O halde? Tefekkürün her ülkede bir nevi “martyr” olduğu belki bir vakıa. Ama şehvet dolu bir “martyr”. Bir ideal için ipe çekilmek ölümlerin en güzeli. Nihayet manastır var Batı’da. Yaralanan insan köpek gibi sokağa terkedilemez.
Sayfa 108
anekdot
Gece dokuza doğru iniyoruz Dallas/Fort Worth havalimanına. Teksaslı bayan beni yolcu çıkışında bekliyordu, giyim, kuşam, blucin, mlucin.
- Hello!
- Selamün-hello!
- Velkam
- Tenkyulardan bir demet!
Kadirşinas kırmızı bavulumu tasmasından tutuyor, köpeğim gibi sürükleyerek, kamera çantası omzumda, kan ter içinde çıkıyoruz cam kapılardan sayın Teksas'a!
- Hello lan Teksas! Ay em Tom Miks!
Sayfa 31 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Fuzûlî'nin Nişâncı Mehmed Paşa’ya olan Şikâyetnâme-i meşhûrundan başka, hayât-ı husûsiyesini(1) tavzîh(2) eden bir vesika ahlâfa(3) intikâl etmedi. Fakat edebiyatımızın bir şeh-kâr-ı muhalled(4) olan bu eser gösteriyor ki Fuzûlî’yi zamânında, bir iki kadirşinâs(5) zâttan mâadâ(6), kimse anlamamış. Hele bizzât şâir ve şâir-nevâz(7) Süleymân-ı Kânûnî, yalnız kendi devrinin değil, her devrin en büyük şâiri olan bu dehâ-i müstesnâyı(8) takdir edememiştir.
Sayfa 43
Yeşil kanatlı şahin ve kadirşinas
Aylardan Nisan veya Mayıstı emin olamıyorum,
Yağmur yağıyordu ama bardaktan boşanır gibi değil bardak düşmüş gibi. Kırılan cam parçaları yağmurla birlikte battı bir şahinin yeşil kanatlarına. Şahin usulca düşüverdi,cam parçalarından yaralanmış bir kadirşinasın yüreğine.
Kadirşinas önceleri hissedemedi yüreğindeki ağırlığı, gel zaman git zaman
İnsanlar, bir ölüyü iki kez öldürürler; hem toprağa hem de unutulmaya gömerek... Kadirşinas bir ulus, asla şehitlerini unutmamalıdır. Çünkü onlar hayatlarını, onları unutanların özgürlüğü ve korunması uğruna kaybetmişlerdir.
Kendi hayatımıza bir göz atalım ve en sevdiğimiz planlarımızdan, gençliğimizin hayallerinden ne kaldığını inceleyelim. Bu dünyaya gelişimiz irademizin dışında olmamış mı? Şahsiyetimizle, yüksek veya düşük seviyeli zihnimizle, cüce yada atletik boyumuzla, kralın sarayında veya fakirin kulübesinde, gürültülü patırtılı veya sakin zamanlarda, bir zalimin veya Kadirşinas bir büyüğün hükmü altında ve umumi olarak, üzerinde hiçbir tesirimizin olmadığı siyasi, coğrafi ve sosyal şartlar içinde dünyaya gelmedik mi?
Sayfa 358 - Yarın Yayınları
