Dünyanın havası şiirin moleküllerini taşıyor, polen kadar hafif ya da kurşun kadar ağır; ve bu tohumlar sürülmüş toprağa ya da insanların kafalarına yerleşiyor, her şeye bir bahar ya da savaş havası vererek, mermilerin yanısıra çiçekler üreterek.
Mutlu bir dönemdi, size gem vuran hiçbir şey yoktu, insan her şeyi yapabilir, her şeye hatta hiç gülünmeyecek şeylere bile gülebilirdi, ta ki devrimin bıçağı kafaları koparıncaya, kelleyi kurtaranlar düşünmeye başlayıncaya kadar. Ardından bir geçiş dönemi geldi, ahlakça çürümüş, yapıca duyarlığı abartılı bir kuşak ortaya çıktı; tanımadığı geçmişe özlem duyuyor, anlamadığı bugüne lanet okuyor, sezemediği gelecege kuşkuyla bakıyordu. Bu bir romantikler, saradan genç insanlar kusağıydı, bunlar hayatları gülmekle, ağlamakla, dua etmekle, küfür işlemekle, can sıkan sızlanmalarını bütün makamlarla okumakla geçiriyorlardı ve bu, günün birinde kafalarına kurşun sıkıncaya kadar sürüyordu.
Sayfa 75 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Düşman dediği kendi askerleri
...düşmanlar arasında bir grup vardı ki onları ele geçirmek çok büyük bir beceri, kurnazlık ve dikkat gerektiriyordu. Bunlar eski savaş tutsaklarıydı. Teslim olmak yerine kafalarına bir kurşun sıkarak intihar etmedikleri için zaten büyük bir suç işlemiş sayılıyorlardı. Düşmana teslim olmak zorunda kaldıkları zaman silahlarını kendilerine çevirip intihar etmek emredilmişti onlara. Böyle davranmakla görevlerini yapmış, iktidara, İktidar-Tanrı’ya, bağlılıklarını kanıtlamış olurlardı. Teslim olan, tutsak düşen, bu suçunun cezasını herkese, bütün gelecek kuşaklara ve her zaman ibret olacak şekilde görmeliydi. Kudret-İlâhı’nın emri, direktifi böyleydi.
Teslim olmak yerine kafalarına bir kurşun sıkarak intihar etmedikleri için zaten büyük bir suç işlemiş sayılıyorlardı. Düşmana teslim olmak zorunda kaldıkları zaman silahlarını kendilerine çevirip intihar etmek emredilmişti onlara.
Sayfa 20Kitabı okudu
