Bilemezsin,
Yelkovan ile akrep arasında,
Gidip geldiğim zamanları,
Biraz eksilttiğim gençliğimden,
Biraz eksildiğim hayattan.
Bilemezsin,
Bir deli kafam bozuk bir saat gibi,
Gün de iki kere seni hatırlatmaktadır,
Aklı selim ruhuma işlemiş gülümsemen,
Ve sen geçiyorsun yıkık dökük hikayemin,
En can yerinden...
Sahi şiir sever misin?
Kafam bozuk, üstüme gelme. Asgar Farhadi’nin Bir Ayrılık filminde, evi terk eden karısının ardından kızıyla yalnız kalan baba, evvelinde tüm ev işlerini karısının üstüne yıkmış bir hıyar oğlu hıyar olduğu için, çamaşır makinesini nasıl çalıştıracağını bulamaz. Kızına sorar çaresizce. Çocuk da, “Annem dörde ayarlıyordu” gibi bir şey söyler. “Tamam,” der baba, “Bundan sonra her şeyi dörde ayarlıyoruz.” İzlediğimden beri sık sık aklıma gelir bu sahne. Ayrılık ya da ölüm, fark etmez, bir yokluğun üstüne her şeyi yeniden yaşanabilir bir vakte ayarlamak gerekir, çok iyi biliyorum. Mekanizmamı söktüm baştan kuruyorum, bana bundan sonra saat hep dört Osman.
Kafam bozuk
Gönlüm soluk
Dilim donuk
Bu dümende .
Saçım ağarır
Yaşam bağırır
Yaşam daralır
Bu dümende .
Aşk için ölecek ,
Nerede kaldı böyle yürek !
Orta şekerli bir kahve, ardından iki demli çay, hâlâ kafam bozuk.
Bugün benim kafam bozuk güzelim
Otur yanıma bir sigara bükelim
Bilemezsin,
Yelkovan ile akrep arasında,
Gidip geldiğim zamanları,
Biraz eksilttiğim gençliğimden,
Biraz eksildiğim hayattan.
Bilemezsin,
Bir deli kafam bozuk bir saat gibi,
Gün de iki kere seni hatırlatmaktadır,
Aklı selim ruhuma işlemiş gülümsemen,
Ve sen geçiyorsun yıkık dökük hikayemin,
En can yerinden...
Sahi şiir sever misin?
Bilmem hangi âlemden bu toprağa düşeli;
Yataklara serildim, cam kırığı döşeli…
Kafam bir cenk meydanı, kokusu kan ve barut,
Elindeyse düşünme, gücün yeterse unut!
Takılıyor yerdeki gölgelere ayağım;
Sanki arz delinecek ve ben yutulacağım.
Bana yanmak düşüyor, yangın görsem resimde;
Yaşıyorum zamanın koptuğu bir kesimde.
Alırken dilenciyim, verirken de borçluyum;
Kalmadı eşya ile aramda hiçbir uyum.
Taş taş üstüne koysam, bozuk diyorlar, devir!
Bir ok çeksem, diyorlar; peşinden koş ve çevir!
Nefes alırken bile inkisar ve pişmanlık;
Kimse edemez bana, benim kadar düşmanlık.
-Şey var mı sizde? Aspirin bulunur mu aspirin? Kafam bozuk da...
Melek abla Ercüment'in halinden hemen anlamıştı derdini.
-Aspirin yok anam, prezervatif var, veriyim mi? diye gülerek kapattı kapıyı suratına.
