Büyümek Lanet Gibi Bir Şey
Büyüdüm bayım
Ve artık her şey biraz daha zor
Yoruluyorum çoğu zaman
Kafamı kaldıracak halim kalmıyor
Yazmak istiyorum
Ellerim kaleme gidiyor,
Sayfalara dokunuyorum
Yazdığım her satırda sanki biraz daha büyüyorum
Sonra bırakıyorum
Tozlu raflara kaldırıyorum,
Ben onca kağıdı kitap aralarında saklıyorum bayım
Neden diye soracak olursanız
Evet, burada doğmuştum. Burada büyümüştüm, sahte arkadaşlar, dostlar bile edinmiştim. Fakat, kafamı kurcalayan bazı şeyler vardı, gasbedilmiş hayatım, bir haksızlık taarruzunu daima yaşıyordu. Diğerlerine verilen değer, saygı ve sevgi benim için yoktu. Oysa, sevgisiz büyümek dehşeti büyütmek değil midir? Bizler, kötü olacaksak, tümünüzün eseri değil miydi?
-Zindandan öğütler
13 Altın Öğüt
İngiltere'nin Londra șehrindeki "Guy's Hospital" hastanesinde çocuk psikiyatrisi servisinde yatmakta olan Kevin Hickey (15) adlı bir çocuk doktorlara göre anne ve babasının kendisini eğitememeleri sonucu bunalım geçirerek hastaneye düşmüștü. Yapılan zeka ve kültür testleri Kevin 'in aslında son derece aklı bașında bir
Kafamı çevirip geriye bakmayı bıraktım. Uzun zaman oldu hatta. Ne suçlu arıyorum geçmişten ne de hatalı. Ben nasıl bu insanlarla uğraşırım bile demiyorum. Büyümem için rezil insanlar tarafından sınanmam gerekiyordu. İstediğiniz kadar kendi pencerenizden beni suçlayın. Ben sizin anlayamayacağız olgunluğa ulaştım. Sizi bile affettim çünkü.
“Yabancı yazarlardan en bi sevdiğim DOSTOYEVSKi”
"Karamazov Kardeşler'de karakterlerden biri çocuklara aklınca bir oyun öğretmişti. Büyükçe bir ekmek parçası alıp içine toplu iğneyi itinayla yerleştiriyor, sonra açlıktan o ekmek parçasını bir lokmada yutacak bir köpek bulup yediriyordu. Gerisi bir kötü için tam bir şölendi; köpek ekmeği yuttuktan kısa bir süre sonra acı içinde etrafta
Bu günlerde gerçekten kafama takılan ve bir yandan sevdiğim ve bir yandan da bana çok harika dersler veren bir şey var. O da büyümek. Büyümek bana acı verse de bazı durumlarda bana bir o kadar öğretici ve yol gösterici oldu. Fark bakış açıları ve farklı düşünceler kazandım. Farkındalığım arttı, bir sürü yeni ders aldım. Bunlar kimi zaman acı verici oldu kimi zamansa tatlı tatli uyarılar oldu. Her ne kadar çok sevsem de büyümeyi cocuk olduğum zamanları da çok özledim aslında. Çocukluğun o kendine has masumluğu ve saflığı, temizliği paha biçilemez bence. Daha yaşım çok geç degil ama yine de içinde bulunduğum ortam yüzünden bazı şeyleri tecrübe ettim ve bunlar bana çocukluğun çok kıymetli olduğunu ve içimdeki çocuğu asla öldürmemeyi öğretti diyebilirim.