Kafam çok karışık
Bu fasit daire içinde
Öndedir geride kalan
Sonla baş hep aynı yerde
Doğrular koca bir yalan
Aklın içtihadı yetmez
Nihayet olmuştur olan
Kelime kifâyet etmez
Konuşmaz cevabı bulan..
İyikim 00:00
Bazı insanlar ilk tanıştığın andan itibaren özel olur ya öyle bir şey.
Hep yalnız hissederken, şu dünyadaki tüm arkadaşlıkların sahte olduğunu düşünürken bir anda girdin hayatıma. Yaşadığım kalp kırıklıkları, sahte arkadaş travmaları, sıkıcı insanlardan kurtaran sihirli bir hediye gibiydin sanki, iyi günümde, kötü günümde, bir derdim olduğunda, kafam karışık olduğunda her zaman yanımdaydın. Artık hayatımın bir parçası değil hayatımın kendisi oldun resmen. Kalbimde hiç kimsenin sahip olamayacağı bir yerin var. Şunu bilmeni isterim ki iyi ve ya kötü her gününde yanında olucam. İyi ve ya kötü her kararında seni desteklicem. Nasıl hissedersen hisset seni hep dinliyeceğim ve sana iyi gelmek için elimden geleni yapacağım. Umarım kalbinin özlediği her şey her an elinin altında olur. Yeni yaşında hayat sana bol mutluluk, huzur, sevgi, iyi bir yaşam ve benimle birlikte bir çok şey yapabilme fırsatı verir.
Kalbimde ve aklım her daim seninle. Seni seviyorum. İyiki doğdun.
Yusuf❤️🩹
Özdeyişler - Filozoflar
_Büyücü elini şıklattı, fakirlik yok oldu; büyücü bir kez daha elini şıklattı, savaşlar yok oldu. Politikacı elini şıklattı; büyücü yok oldu.
_Halinize şükredin, zira Allah sizi Amerika, İsviçre ya da Fransa gibi bir ülkede yaşayan, her türlü sosyal hakka sahip, mutlu ve huzurlu zengin bir kâfir olarak da yaratabilirdi.
_Yücelmek için özür
Selamlar, biraz iç dökmek için yazacağım bu satırları. Yks için şimdiden kafamdaki sesler susmuyor. Aslında arkadaşıma diyorum daha erken şimdiden kafanı yorma ileride yıpranacağız zaten diye ama fark ettim ki benim de kafam çok karışık.Çok erken bir şeylere gerilmek için biliyorum ama istemsiz oluyor ve bunları yönetemiyorum, gördüğüm her yorum her düşünce kafamı allak bullak ediyor. Özellikle tiktok yorumları, düşünceler ve oluşturulan algılar. Hepsine bir süre sonra takılmış hâlde buluyorum kendimi. Başarabilmek için kendime inanmak istiyorum ama o his oluşmuyor bir türlü. Bunu etkileyen cümleler "seneye bilmem kaç milyon sınava gireceğiz", "şu kadarı mezun zaten onlar konuları bitirdi zaten" vs vs sanki şu andan ilk 10k-20k belli ve ben sonrası için yarışacağım gibi bir düşünce oluştu kafamda artık. Kendime gerçekçi hedefler koymak için o sıralamaları hedef olarak bile koymadım ama yine de bu tarz düşünceler kafamı karıştırıyor. Yığılma konusu da her sene olduğu gibi hep yaşanıyor ondan bahsetmiyorum bile. Bu yaz tatilini olduğunca verimli geçirmeye çalışıyorum. Ama bu ne kadar verimli oluyor yeterli mi yaptıklarım bilemiyorum. Kendimi yönetebildiğimi sanıyordum bu konuda ama sadece "ben takmıyorum, amaaan" diyerek kendimi kandırıyormuşum. Kendime de kızıyorum bu kadar erkenden neyin karmaşıklığı bu ama bu ülkede bunları yaşayabiliyoruz. Çok uzun bir yazı oldu zaten tam bir iç dökmelik metin. Herhangi bir tavsiyesi, aynı durumu yaşayanlar varsa okumak, fikir almak isterim. Herkesin istediği olur umarım.
Bugün her zamankinden kafam daha karışık. Ne isteğimi bile bilmeden bir yola çıkmış gibiyim hatta çıktım:))) Bu yaz çalışmak istedim bi yerde ilk defa çalışacaktim çok heycanliydim iş aramaya koyuldum tabi ailemden gizli :) çünkü çok karşılar onlarda kendilerince haklılar tabi. Bugün bir iş görüşmesine gittim iş görüşmesi dediğimde bulaşıkci
Potpori
Kabullenişle direniş arasındaki çizginin üzerinde duruyorum. Biliyorum ki, ülkemin yarısı da benimle beraber o çizgide yürüyor. Umutsuz olmak kadar korkutucu bir duygu daha yok. Hayatta beklentilerin gerçekleşmeyeceğini kabul etmek bir nevi ölmeyi istemek kadar keskindir. Fare tuzağına sıkıştırılmış küçük bir peynir gibi değersizleştirilen