Dünya Kadınlar Günü'ne Bir Mektup
Tarihin en suçlu bilinmeyeninden, daha çok ölümleriyle bilinene...
Ben, erkek. Bir çocuktum zamanında, öyle de kalmam gerekirdi. Sonraları artık büyümem gerektiği anlatıldı.
Masumluğumu kaybettiğim nokta işte tam da o kırılma noktasıydı.
Anlatılması gereken hikaye ise benim değil, unutulanlara ve anlatılmayanlara ait olan yarım kalmış
Bilinmeyen Bir Erkeğin Mektubu
Tarihin en suçlu bilinmeyeninden, daha çok ölümleriyle bilinene...
Ben, erkek. Bir çocuktum zamanında, öyle de kalmam gerekirdi. Sonraları artık büyümem gerektiği anlatıldı.
Masumluğumu kaybettiğim nokta işte tam da o kırılma noktasıydı.
Anlatılması gereken hikaye ise benim değil, unutulanlara ve anlatılmayanlara ait olan yarım kalmış
Göğsü son bir kez daha kalkıp tamamen durduğunda, ciğerlerindeki nefes son bir rahatlamayla çıkıp giderken, Suriel'in neden tekrar tekrar bana yardım etmeye geldiğini anladım. Bunu sadece bana iyilik olsun diye değil... aynı zamanda bir hayalci olduğu için yapmıştı.
Ve o devasa göğüs kafesin içinde atmayı bırakan bu yürek, bir hayalcinin yüreğiydi.
Sayfa 588
Ey esir kuş!
Uzak bağlarda ötüyorsun.
Kıştır...
Ben senden çok uzaklarda, kargaların velvelesi arasından o kuşun sesini duyduğu andan itibaren sana uçma ümidi ve aşkıyla tutuşan kuşu görüyorum. Adeta kanatları da ateşte yanmış, kararmış... Ama o esirdir, kafesi dardır, kafesinin parmaklıkları zindanın demir parmaklıkları gibidir. Yeni kafese
Sayfa 326 - Fecr YayıneviKitabı okudu
Arkadaş!
Ebedi bir nida ile sesleniyorum sana!
Dinle yarım kalan şarkımızı!
Anlatılan, aslında senin hikayendir.
Ve hikayenin baş kahramanı sensin!
Hep o şarkının bestekari,
Hep o aynı güzellikte olan çiçeğin kokusu....
Toprağa aşık, suya tutkun, ateşle kavrulan ve hava kadar kesif...
Eline aldığın kitap sensin, üstüne karaladığın yazılar
Beden bir kafesti ve bu kafesin içinde bakan, dinleyen, korkan, düşünen ve hayretlere düşen bir şey vardı; bu bir şey, beden çıkarıldıktan sonra geriye kalan, ruh idi.
Sayfa 56Kitabı okudu
Bu nasıl bir armağandır....
Cehennemin ortasında bir melek tanıdım. Sözlerindeki güzellik usul usul akıyordu yüreğime...
"Kimsin sen?" dedi.
"Cehennemin ortasına düşmüş, gün be gün eriyen bir 'Kar tanesiğim", dedim.
"Sen kimsin?"diye sordum.
"Sevdiklerim tarafından Cehennem'e sürgün edilmiş bir huriğim", dedi.
Cehennemin ortasında bir melek tanıdım ben. Aheste aheste dökülüyordu gözlerinden yaşlar...
Sordum;
"Bu yaşlar kimin için?"
"Kalbim ağrıyor", dedi.
"Senin kalbin yorgun", dedim. Hüzünlü hüzünlü gülümsedi melek, bana bakıp:
"Kalbim..Benim kalbim yaralı...Sen yaralı kalp nasıl sever, bilir misin?"dedi.
"Ben kalbimin varlığını unuttum, bilmem", dedim.
Solmuş bir çiçek misali büktü boynunu yaralı melek. Sonra:
"Ben kalbimi unutamam ki" dedi.
"Neden?" dedim. Fırtınalar kopuyordu içinde...
"Benim her gün kalbim ağrıyor. Canımı yaka yaka hatırlatıyor bana kendini. Zalim kalbim, yaşamak ve ölmek arasındakı ince çizgide dolanıp duruyor. 'Yapma' diyorum, söz dinlemiyor. Sızım sızım sızlıyor her gün...
Ben, Cehennem'in ortasında kalbi yaralı bir melek tanıdım. Gözlerinden izliyordum ruhunu. Kıraç topraklara benziyordu ruhu, kafesin içindeki kuşu anımsatıyordu Kalbi..
Ve ben o gün anladım. Bir meleğin daha hayallerini öldürüp, dağların başına yıkıp, o tertemiz kalbini yaralamışlardı.
BEN CEHENNEMİN ORTASINDA BİR MELEK TANIDIM.
Rojda. kaleminden.... 
Kitabsever'e yani bana ithafen...
Var mı böyle bir dünya ?
" Ne akvaryumun içinde balık vardı, ne de kafesin içinde kuş... Herkes özgürdü.."
Beden bir kafesti ve bu kafesin içinde bakan, dinleyen, korkan, düşünen ve hayretlere düşen bir şey vardı; bu bir şey beden çıkarıldıktan sonra geriye kalan, ruh idi.
Sayfa 50 - Can Yayınları, 12. baskıKitabı okudu
