Kirli bir tükeniş.
Durmadan, boyuna gelen doyumsuzluk?
Azalarak çoğalan acılar.
İnce olamayışlar.
Katre katre güvensizlik.
Artık içimle dışım beraberler, düşünemez oldular.
Sonu yok ki Pina
İnan hep aynı
Yarım kalanlar.
Fırlatılıp atılan yaşamlar.
Kırılıp dökülen yapraklar
Sonsuz gökyüzü altında.
Vefayı kuşlar alıp gitmiş.
Bitti.
2022'YE
Şimdi yeni bir yıl var önümüzde. Yeni bir sayfa. Bir önceki sayfada, defterde, defterlerde aldığımız dersleri kolumuzdaki sepete doldurup keyifle yola devam etme vaktidir. Ne yollar biter, ne defterler. Sayfaları neyle doldurmak istediğimiz bize kalmış. En sevdiğin renkte kalemlerin senin farkındalığın olsun bu yıl. "İnsan yeryüzündeki en derin uykudaki hayvandır." demiş Osho. Vakit uyanma vakti. Aç gözlerini an'a. Farkında yaşa da ışıldasın sayfaların. Nefes almayı, soru sormayı, bazen durmayı unutma. İzin ver olana, ağlamak istiyorsan ağla, kahkaha atacaktan tutma. Kabul et geleni, bırak gideni ve hep sev, dinle, anla kendini. Sevgili okur; mutlu yıllar!
Bir annenin kızının mezarında söyledikleri...
Görmüyordun beni...
Burnunun ucunda duruverse bile,
Sana getirdiğim gülleri görmüyordun...
Düşün ki sıradan bir gün. Bir aynanın karşısındasın, kendinle baş başa. İnsansın kusurlusun ve doğduğunda değil yaşamın başlangıcı kendini anlatabildiğinde. Sana neyin iyi geldiğini bir tek sen biliyorsun. Yalancı gülüşlere, sorgulayan bakışlara, sahte lakırdıya takılmak alır elinden seni. Duvarların duvarları, şüphelerin şüpheleri, çıkarların çıkarları, sanrıların sanrıları hepsini bir kenara bırak şimdi. Aynada, karşında kendin varken yalan söyleyebilir misin? Sen yine vazgeçme çocukluğundan; aklına ilk geleni ağzından çıkarıverdiğin zamanlardan.
“Ne çok şeyle meşgul kafamız, bedenimiz.”
Neden bir çocuğun kendi başına oynamasıyla gurur duyar da büyükler, bir büyüğün kendiyle kalmak istemesine şaşırır? Kendinle kalmayı başarabildiğin kadar özgürsün. Sorumluluk alabildiğin kadar özgürsün. Kendini sevdiğin kadar özgürsün. Ne de kerli ferli bir kelime özgürlük. Durup düşününce ne kadar özgür olduğunu aslında nelere tutsak olduğunu fark ediyorsun. Bir ezginlik oluyor içinde bir süre. Yüzleşebilirsen kendinle; insanın insana tutsak olduğu zamanlarda yaşadığını anlıyorsun. Sen yine vazgeçme çocukluğundan; doğru şeyi doğru yerde yaptığın değil istediğin şeyi istediğin yerde yaptığın zamanlardan.