Ölüyorum tanrım
Bu da oldu işte
Her ölüm
erken ölümdür
Biliyorum tanrım
Ama,ayrıca,
aldığın şu hayat
Fena değildir.
Üstü kalsın...
Ölümün rengini sonsuzluk rengi olarak düşünüyorum
O zaman da karşıma maviler çıkıyor.
Herkes az buçuk sarhoş
Herkes bir şeyler söylüyor
Ama yalnız
ikimizin sözcükleri sarmaşdolaş
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum.
"...
Laleli'den dünyaya doğru giden bir tramvaydayız
Birden nasıl oluyor sen yüreğimi elliyorsun
Ama nasıl oluyor sen yüreğimi eller ellemez
Sevişmek bir kere daha yürürlüğe giriyor
Bütün kara parçalarında
Afrika dahil"
Cemal Süreya'nın türk şiirine hizmeti.
"Gülün tam ortasında ağlıyorum"diye başlayan şiir,o güne kadar hiçbir şiirde görülmeyen,sürprizli bir sonla biter:"Ve zurnanın ucunda yepyeni bir çingene."