Dostoyevski'nin 2. romanı olan Öteki, insanın öteki yüzünü anlatırken Kafkaesk diyebileceğimiz bir teknik ile çağının da ötesine gidiyor. Daha ilk kitaplarında bile anlaşılan müthiş gözlem yeteneği ve okuyucuya aktarımındaki hüneri, kitabından 60 yıl sonra tanımlanacak paranoid şizofreniyi mükemmel bir şekilde okurlara sunuyor. Bu sunuş ise titiz ve oldukça başarılı. Kurgusu kitabı çok akıcı kılarken, gerçek ve hayalin ayrımını yapamadığımız noktalara varıyor, kimi zaman siz de başkahramanımız ile delirmenin eşiğine geliyorsunuz. Tüm bu kurgusal ve anlatısal başarısı bir yana, içeriğinde de devlet ve devlet memurlarına (çoğu kitabında da değiniyor aslında), sisteme ve alt-üst ilişkilerine dokundurmaları, değinmeleri ve insanın yaşadığı ahlaki ikilemlere, etik anlayışına ve bazen de sorgulamalara varan noktalar yer alıyor. Eser, zamanında çoğu eleştirmence gerçekten başarılı bulunmuşsa da; eleştirmenlerin bir kısmı da tamamen Gogol'ü taklit ettiğini ve çarpıcı benzerliklerin olduğunu, yenilik getirmediğini savunmuş. Şahsen Gogol daha önce okumadım, dili ve anlatımı dışında da özellikle "Petersburg Öyküleri" kitabına çok benzerlikler taşıyormuş. Okumadan bir şey demem çok sağlıklı olmaz ama Dosto'nun da dediği gibi, her şey Gogol'ün paltosundan çıkmadı mı:)
Kitapmetrem:
Cengiz Aytmatov yazıyorsa bu elbette mümkün. Matematik Bilimi’nin yapamadığını sihirli bir dokunuşla ‘’Edebiyat’’ yapar. Edebiyat, tam da bu noktada
