Acı hakikatin tesiri, saadetindeki kadar büyük oldu.
Düşün, dünyada birbirini sevmek, birbirine yakın olmak hisleri de olmasa yaşamanın manası kalır mı?
Siz dünyanın değişmez olduğuna inanmaya mecbursunuz!
Bütün dünya budala mı?.. İnsan acayip mahluk... Kafası bir kere bir şeye saplanıverince en akıllısından böyle bir mecnun doğuyor!..
Şiddetle aşıktım ve bana aşık olmayı aklından bile geçirmeyen sevgilimi İstanbul’da bırakmıştım.
Sevgilime değil, aşka, beni sarsan, serseri yapan, vukuat çıkartan bir aşka aşıktım.
Yalnız dinlenmek, mutlak bir sükun içinde dinlenmek istiyordum.
Biliyordum ki, biz birbirimizi bu aşk geçtikten sonra nihayetsiz bir sükun içinde ve hiç yorulmadan daha çok seveceğiz.
Biri diğerinin yaşayabilmesi için elzem olan iki mahluktuk biz, bunu istesek de istemesek de…
Dilini bilmediğim bir memlekette gibiydim bu şehirde.
Anladığım yegane şey, hiç istemediğim, bana adeta bulantıya benzer hisler veren birtakım işlerin, etrafımda dönüp durduğuydu.
Ne istiyorlardı benden hep beraber bu adamlar ve bu kadınlar?