Hilal
@kahlo
Bilinmeyenin korkusunu merakla değiştir.
Bursa
24 okur puanı
Nisan 2016 tarihinde katıldı
Sen yanındayken, karın konuşmazdı. Sesini anımsamıyorum. Seni onaylayıp onaylamadığı bakışlarından anlaşılırdı. Çevrenizde kim olursa olsun, en çok sana bakardı. Çekingenliği seni rahatlatırdı. Onun ölçülü duruşu eşlik ederdi senin sessizliğine. Aynı sigaraları içerdiniz. İkiniz için bir paket taşırdınız. O araba kullanırdı, sen motor. Çocuğunuz yoktu. O çalışıyordu. İkiniz için para kazanıyordu, sense ekonomi eğitimi almayı sürdürüyordun. Kuramlarına, diline hayrandı. Ona ne oldu? Ölümünden sonra toparlanabildi mi? Biriyle sevişirken seni düşünüyor mu? Evlendi mi? Kendini öldürerek onu da mı öldürdün yoksa? Anını yaşatmak için oğluna senin adını mı verdi? Kızı olduysa, senden hiç söz etti mi ona? Senin doğum günlerinde ne yapıyor? Ya ölüm yıldönümünde? Mezarına çiçek koyuyor mu? Onun çektiği fotoğrafların nerede? Giysilerini sakladı mı? Hala kokun var mı üstlerinde? Parfümünü sürüyor mu? Çizimlerini ne yaptı? Evin bir odasına mı çerçeveledi? Sana bir müze mi kurdu? Senden sonra kimlerle birlikte oldu? Yoksa arkanda bıraktığın anıyla, başka biriyle olmasını olanaksız mı kıldın?
Biri bana bir intihar haberi verdiğinde, aklıma sen geliyorsun. Ama birinin kanserden öldüğünü söylediklerinde, aynı hastalıktan ölen dedemle büyükannem gelmiyor aklıma. Kanseri başka milyonlarca kişiyle paylaşıyor onlar. İntiharsa senin.
Okur Takip Önerileri
Yaşamın bir varsayımdı. Yaşlanıp ölenler bir geçmiş yığınıdır. İnsan onları düşününce, oldukları şey gelir gözünün önüne. Seni düşününce olabileceğin şey geliyor. Sen bir olasılık yığını oldun, hep öyle kalacaksın.
Varlığıma nedensizlikten delirdim ben. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. Hepsini giydim. Hiçbiri olmadı. Hepsi dar geldi. İnansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim. Okyanuslar kırmızı olurdu. Pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi. Ama inanamadım. Bir türlü inanamadım... Bütün hayat bir illüzyon.
Kinyas
