Dünya, kendini vazgeçilmez zanneden insanlarla dolu...
Oysa kimse vazgeçilmez değildir.
İnsanın kendi yüreğine yüklediği anlamlardır vazgeçilmez olan.
Beslediğin sevgiden, verdiğin emekten, harcadığın zamandan vazgeçemezsin.
Yaşanmış küçücük bir anıdan vazgeçmek, yaşanmamış koca bir hayatı feda etmekten daha zor gelir. Çünkü insanın kalbi hayal ettikleriyle değil, yaşanmışlıkları ile çalışır.
Reader Follow Recommendations
"İnsanın bir yarası varsa rüzgar esse incinir." Aman Allah' ım ne güzel söz. Bazen şiir yüklü bulutlar halinde gelirler "buluşma anlarına." Ona Çehov' un bir sözüyle mukabele etmek istedim;
Fevkalade zaferlerim olmayabilir, fakat içinden sağ çıkmayı başardığım yenilgilerimle sizi şaşırtabilirim.
Yıllar geçtikçe acılar azalıyordu, ama asla geçmiyordu. En ufak bir şeyde, duyduğun acı sanki dün olmuş gibi yeniden kendini hissettiriyor ve yaralar tekrar kanamaya başlıyordu.
Ama aşk senin ne isteyip ne istemediğine bakmazdı ki... Gönlün birine kayıverirdi, o senin için doğru kişi mi değil mi hiç bakmazdı.
Ben seni hallettim. Aramızda konuşacak,çatışacak,uzlaşacak bir şey de yok.
Konu sen değilsin. Mesele; yaralanan benle, iyileşen ben arasında.
"Doğmak zormuş." dedi ve önündeki yemeği yemeye başladı. O sırada Balım ve Hasan Bey göz göze geldiler. Adam kıza gülümseyip oğluna döndü. "Doğmak zor değil Faruk; asıl zor olan yaşamak, hele insanca yaşamak, o daha da zor."
Bazen de kalbin değil, güvenin kırılınca gidersin...
Ne kötü şeydir insanın birine olan güvenini kaybetmesi...
Bazı zamanlar olur göğsünde uyuduğun aklına gelir...
Kendini ona emanet ederken gözünün arkada kalmaması gelir aklına.
Biliyor musun en çok da başını yastığa koyduğun an düşünürsün bunları. Çünkü en çok o yastıkta yaşlanmayı dilemişsindir onunla. O yastıkta hayal kurmuşsundur, uyumuşsundur ya da en çok o yastıkta ağlamışsındır...
İnsan kırılmaz mı hiç? Kırılmak hafif kalır bazı şeylerin karşılığında. Öyle çok parçalanmışsındır ki bir daha bir araya gelmez hislerin kolay kolay. Toparlayamazsın...
Dedim ya, bazıları öyle bir öldürür ki onca zamanda oluşturduğun güveni; ışığını değil, güneşini kaybedersin...
Ne yaşamış olursan ol, her şeyi belirleyecek olan yaşamının kalan kısmıdır.
Nasibin sandığın kişi imtihanın oluyor bazen. Bir hayat sığdıracağını sandığın kalp, mezarın oluyor. Güvenerek tuttuğun el, itiyor seni uçurumdan. Oluyor işte bazen, insan celladına sarılırken ölümü aşk sanabiliyor.
Ben seni hiç sevmedim ki
Durgun akşamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim
Bir çiçeğe gülmeni, bir güle benzemeni sevdim
Birde yıldızları sevdim
Eylül akşamlarında gelip,
Gözlerinde tutulan.
Ben seni hiç sevmedim ki
Beni yola koyduğunda ayrılmayı sevdim
Kurşunları sevdim beni vurduğunda
Ağlamayı sevdim unuttuğunda
Yalnız olduğumu anladığımda
Ayakta