“ İnsan kendini öğrendi.”
“Sonra başını kaldırdı ve diğer insanlara baktı.”
“Evet.”
“İnsan paradan önce harcamayı öğrendi.”
“Sonra harcayacağı bir şey kalmadı ve diğer insanlara baktı.”
“Evet.”
“Diğerleri ne yapıyorsa o da aynısını yapmaya başladı.”
“Yani kendini harcadı.”
“Evet”
“Ve insanın başına kendisinin getirdiği en büyük felaket olan…”
“Heba …”
“Dönemi başladı.”
Hüzün ve sevinç,, insanların içinde yan yana, neredeyse birbirinden ayrılmayacak gibidir;fark edilmesi zor, akıl almaz bir hızla birbirlerinin yerini alırlar.