Rüyamda Hitler'le karşılıklı oturuyorduk. Etrafımızda zifiri karanlıktı. Tepemizde parlak ışık. Çok uzaklardan bir siren sesi duyuluyordu. Hitler yemek tabağı büyüklüğünde bir örümcek yiyordu. Terlik darbesiyle sakatlaşmış hayvanın çarpık bacakları kırmızı tabakta gamalı haç gibi duruyordu. Bir yandan yiyor, bir yandan da içindeki bütün fıstıklar sayesinde bunun ideal bir vejetaryan yemeği olduğunu anlatıyordu. Türkçe. Sonra örümceğin son bacağını da yutup bana baktı. "Sen bir türlü Almancayı kıvıramadığın için ben Türkçe konuşmak zorunda kalıyorum gerrrizekalı," diye kükredi. R'yi örümcekli ağzında köpürterek. Çok mahcup olmuştum. Üstelik haklıydı. Susup önüme baktım. O da öyle yaptı. Bir süre kıpırtısız kalakaldık. Tiyatro oyunu bitmiş, alkış bekler gibi. Sonra birden kafasını huzursuz hareketlerle sağa sola çevirip kaşlarını çatarak etrafı kolladı. Suçluyor mu, takdir mi ediyor anlayamadığım bir bakış atıp sordu:"Gazı açık mı unuttum?"
Sayfa 23
mektup 1:
alevleri görmezden gelerek yangını söndüremeyiz şebnem, susamlı akide şekerim, saraya sızmış lunapark balerinim; ilk hamleyi suçlular yapar. yani ben. paso ilklere imza atıyorum.
insan otuz yıl yaşayınca, dünyanın üç günlük olduğunu anlamaya başlıyor.
bir yandan da peccatophobia'ya [günah işleme korkusu] kapılıyorum galiba.
anlamı,
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
SİZ AŞK'TAN N'ANLARSINIZ BAYIM?
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Alt katında uyumayı bir ranzanın
Üst katında çocukluğum...
Kâğıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
Aşk diyorsunuz,
İlgilenenlere; yazdığım ve daha önce de burada paylaştığım bir öyküm...
Okuyun derim.
Bu akşam saatleri sessizliği, kendi kabuğuma çekilmem için en uygun zaman dilimiydi aslında. Her akşam aynı sessizliğe gömülüyor olmamın nedenini anlatmayı istediğim zamanlar çok olmuştu. Ama bu durumu anlatacak ne bir kimsem vardı, nede dudaklarımda güç. Her