Al Kalbimi Kalbinin İçine
Bir rüzgar eserse anla.
Bu sana hasretimin nefesi.
Umarsız bir sonbahar bıraktın bana.
Üşürüm toprak altındaymışcasına
Koy ellerini kalbimin üstüne.......
Gömdüm gönlümü hasretinin içine.
Yanlızlığım kaldı bedenimde.
Seslen duyarım, adımı söyle.
Canıma can katmak ister gibi.
Koy ellerini yalnızlığımın
İniyorum kulelerinden katil
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
değdikçe ayaklarım merdiven alçalıyor
açılıyor leşlerin, atmıkların cesurane
canlıların korka korka uzandıkları zemin
ağzımda kef
iki gözIerimde mil
iniyorum
Affetme beni hiç affetme
Gözünden düşür, eskiyi düşünme
Bilirim zor, acıdır bazı şeyler
Günü geldiğinde dokun kalbime
Kaybolan bir benliğe sahibim. Issız bir gecenin kollarındayım. İçime yağan karı sevdim, yüreğimi üşüten bu yağışa sarıldım. Rüzgârın haykırışı içime doldu, kurtulamıyorum. Üşüdüm ama kapatabileceğim bir pencerem yok, aramızda da bir şey yok. Bedenimi üşütmene ses çıkaramam ama ruhum kaldıramaz. Sarsıntının götürdüğü binlerce insan, beni de götür. Rüzgârın özgürleştirdiği ruhlar, beni de özgürleştir. Sancı içinde yağan kar artık ruhumu da üşüt üşüt ki ölüm kolaylaşsın, düşüncelerimi bulandır ki soğuk şiddetlensin. Ruhumu üşütmekle kalma, kalbime de dokun. Ölmek neden berbat olsun? Yaşamın verdiği acıdan berbat ne var ki. Geç olmadan, gece kollarını üzerimden çekmeden özür dilesem herkesten...
Ölüm çok mu zor? Huzur çok mu ırak? Biraz uyusam. Sonsuza sürdürebilir misin? Gözlerimi kapalı bırakır mısın. Bir kere, gerçek bir sevgi verir misin? Kalbime dokunup işleyişini bozup ona durmasını söyler misin?
Of Not Being A Jew
İniyorum kulelerinden katil
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
değdikçe ayaklarım merdiven alçalıyor
