HEM ALAYLI HEM MEKTEPLİ...
Gülüm Çamlısoy
Kaile alınmadığı kadar zaman
Varla yok arası süzülen duman
Buğrası göğün
Buklesi dünün
Devasa bir sarkıtta saklı kalmış ömrün
Derin ukdesi inzivada şiir
Şu yüce dağların karı tükenmez.
Benim ićimdeki sevdaya benzer.
Cehennemin ateşi nâr/ı tükenmez.
Benim içimdeki sevdaya benzer.
Ananın ,yavrusuna merhameti bitermi.
Goca Karıların kehaneti biter mi.
Hiç eski söz lerin rivayeti biter mi.
KALEMİN YÜKÜ I
Sözün de yazıya eş bir gücü var. Söz (kelâm=parole), toplumların şahdamarıdır âdeta.
Sayfa 9
KALEMİN YÜKÜ I
Kuşkusuz, insanın sürekliliği, tüm canlıların sürekliliği nasıl bir zorunluluksa, duyguların, düşüncelerin sürekliliği de bir zorunluluktur. Düşüncelerin, duyguların sürekliliğini yazı sağlıyor.
Sayfa 9
KALEMİN YÜKÜ I
Niçin yazıyoruz? Nedir ereği kalemi elimize alışımızın? Yazar, önce bunları düşünerek masaya oturan kişidir. Ağacın çiçek açması gibidir yazının yazılması. Kadın doğum yapar, sancının sonu muştudur, yazarın da cümleleri öyle. Yazar ondan dönemez artık, bağlanmıştır.
Sayfa 9
EN ESKI YAZILARIM 1.
Saçmasında vurulduğun mazi namın olur
Denizinde sarıldığın sinsi ahın olur
Fırtınasında savrulduğun serseri zamanın
Toprağında kuruduğun mezarın olur
Mehmet Akif.
Gerek çağdışı, gerekse kendinden önce yaşamış hiçbir insana karşı kadirbilmezlik etmez; kime ne borçluysa açık açık söyler; “Ben de Muallim Naci’den çıktım.” der. Tanıyanlar onu; “çok şahsi, çok kendi” bulurlar. Nev-i şahsına münhasır bir insandır.
Sayfa 78
