«Yavaş yavaş kırılgan düşünce derin bir nefes aldı, büyüdü, sıkılaştı ve kenarlarına uyan bir kalıp gibi katılaştı. Başka bir varlığa, şüpheye yer yoktu. Kalbi güçlü bir şekilde çarpıyordu, kendini dikkatlice dinledi. Yüksek sesle güldü, titrek, ürkütücü bir kahkaha.»
Sayfa 162