Anlamıyorlar.
Kimseye anlatamıyorum.
Söz benim acıma geldiğinde dili tutuluyor kelimelerin,
Kuşlar sessizce uçuyor, rüzgâr ara veriyor şarkısına.
İçime atsam nasıl sığdırırım?
Anlatsam anlamazlar, sussam yürek tavırlı.
Bi ben küsemedim kimseye.
Öyle bi hakkım olmadı ya da ben bu hakkımdan feragât ettim belki de.
Yüreğim dile geldiğinde öylece geçiyorlar yanımdan.
İnsanlar sadece yüzüme baktıkları kadarlar, Yere battıkları kadarlar.
Aslında ben, kalabalık bi şehrin,
Gece çöktüğünde ne kadar yalnız olduğuydum.
Gece bir kere çöktü ve kalkmak bilmedi,
O da dertliydi belli ki...
Anlatsa anlamayacaktım belki ama ben dinlemeyi seçtim.
Anlaşamamak veya anlayamamak değil de, Dinleyip anlamaya çalışmış olmayı sevdim.