Bazı bilim adamları yapmış oldukları araştırma sonunda, toplumun %2 ’sini aşan bir kesimin uykusunda saldırgan davranış biçimleri sergilediğini ortaya koydu. Gece saldırılarından zarar görenler de çoğunlukla kadınlar, çünkü uyku sırasındaki şiddet eylemlerinin %80’i erkekler tarafından gerçekleştirilmekte. Sabah kalktıklarında hiçbir şey hatırlamayan bu hastalar, birini öldürüp sonra da geri dönüp uyumakta. Ve bunları yaparken hiçbir şeyin farkında değiller. Yıllar önce bunla ilgili bir film izlemiştim. O zamanlar merak edip bazı araştırmalar yapmıştım ne derece doğru diye. Mahkemeye çıkıp cinayetten yargılanıp serbest kalmış insanlar var.
Kitabın kapak yazısından da anlaşıldığı gibi, karakterimizin böyle bir hastalığı var. Konusu ilgimi çektiği için büyük bir hevesle başladım, merakla da okudum. Peşpeşe o kadar ilginç olaylar gelişti ki. Korktum. Uzun zamandır ilk kez bir kitap beni korkuttu. Kitabın arka kapak yazısında olduğu gibi, karanlık bir labirentin içinde ürkerek korkarak ilerledim. Bana göre her yönden dört dörtlük bir kitaptı. Kapak tasarımı, çeviri, içerik. Çok ama çok güzeldi. Adeta asfalt bir yolda gaza yüklenip son surat basar gidersiniz ya, hiçbir çukura denk gelmeden dümdüz. Virajı alırken veya bir aracı sollarken karşınıza başka bir aracın çıkmasıyla ani fren yapıp direksiyonu kırar ve tüm bunlar olurken kalp atışlarınız hızlanır nabzınız kulaklarınızda atar. İşte bu kitapta aynen öyle ilerledi. Son derece hızlı ve heyecanlı.
10/10
Mihail Bulgakov )
Kitabın vurucu başlangıç cümlesini okuyarak başladığınızda( #22852226 ) birden kendinizi 1915’in o olağandışı ve sıcak savaş dönemine tezat oluşturacak şekilde dönemin oldukça soğuk Rusyasında buluyorsunuz. Anlatımı o kadar sade, esprili ve