Heian dönemi esnasında soylu kesim zenginleşmeye ve kem gözler tarafından taciz edilmeye başlamış. O yıllarda özel güvenliği olan yüzme havuzlu siteler henüz kurulmadığından, insanlar silah kullanabilen, profesyonel korumalar arayışına girmiş. Zamanla soylu ailelerden bazıları iyice semirmiş ve korumaları da minik bir ordu boyutuna ulaşmış. Ardından olay büyümüş, derebeylikler kurulmuş, samuray adı verilen yeni bir savaşçı sınıf türemiş.
Sonrasında Kamakura dönemi, bitmeyen savaşlar dönemi derken samuraylar giderek önem kazanmış ve toplumda belli bir yer edinmişler. Yine de samuraylık Edo dönemine kadar yarı-amatör bir uğraşmış; barış zamanı tarlasında, bahçesinde çalışan samuraylar savaş çıkınca kılıçlarını kaptıkları gibi er meydanına akarlarmış.
Edo dönemiyle başlayan katı sosyal sınıflaşma ve askeri yönetim sonucu samuraylar kendilerine sağlam bir yer edinmişler. Çiftçilerin, tüccarların, zanaatkârların üstünde, toplumun en saygın kesimi olarak yer alan samuraylar artık bağ bahçeyle uğraşmaz olmuş. Kılıç taşıma yetkisi sadece samuraylara tanınmış ve samuraylar acımasız, kan dökücü, vurucu, kırıcı imajlarıyla askeri lojmanlara yerleşmişler.
O gece, Kamakura'da denize atladık.
Kadın öldü ve ben kurtuldum.
O gece, Kamakura'da denize atladık. Kadın, kuşağının kafede birlikte çalıştığı bir arkadaşının olduğunu söyleyerek güzelce katlayarak kayaların üstüne koydu. Ben de paltomu çıkarıp aynı yere koydum ve birlikte denize girdik.
'Kadın öldü ve ben kurtuldum..'
"O gece biz Kamakura'da kendimizi denize attık. Bunu kafedeki bir arkadaşımdan ödünç aldım, dedi 'obi'sini çözerek ve dikkatlice katladıktan sonra bir kayanın üzerine yerleştirdi. Yeleğimi çıkardım, 'obi'nin yanına koydum ve denize atladık.
Kadın öldü. Ben ise kurtuldum."
Sayfa 57 - İthaki Yayınları, 3.baskı-Eylül 2022, Japonca Aslından Çeviren: Peren ErcanKitabı okudu
O an, kendiliğimden karar vererek, gerçekten isteyerek ölmeye karar verdim. O gece Kamakura'da denize atladık...
Kadın öldü ve ben kurtuldum.
pdfKitabı okudu
Ey! Ben Kajiwara Heizo Kagetoki, Kamakuralı Gongoro Kagemasa'nın beşinci kuşaktan torunu, doğu topraklarının nam salmış ve bin askere bedel olan savaşçısı. 16 yaşındayken Dewa'daki Sembuku Kanezawa kuşatmasında Haçiman-taro Yoşiie'nin keşif kolundayım ve bir ok miğfreimi delip sol gözüme saplandı; ben ise gözümden çıkardığım bu okla beni vuran kişiyi vurdum. Böylece nam kazanıp ismimi tarihe kazıdım.
Sayfa 240 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Osamu Dazai (D.1909 - Ö.1948)
"1929'da ilk intiharına kalkıştı ama başarısız oldu."
"... bir geyşayla kaçtı, ailesi tarafından resmen evlatlıktan reddedildi ve okuldan atıldı. Okuldan atıldıktan dokuz gün sonra Kamakura sahilinde bir kadınla beraber intihara kalkıştı. Kadın boğularak hayatını kaybetti ama Dazai bir balıkçı teknesi tarafından kurtarıldı."
"1935'te hayata veda niteliğindeki eseri Son Yıllar'ı yazdı ve kendini asarak üçüncü intiharına kalkıştı ama başaramadı. Üç hafta sonra geçirdiği apandis ameliyatından sonra morfin bağımlısı oldu, bir yıl boyunca bağımlılıkla mücadele etmesinin ardından akıl hastanesine kapatıldı ve bir ay tedavi gördü."
"1948'de en bilindik eseri İnsanlığımı Yitirirken yazdı. Aynı yıl, metresiyle birlikte evlerinin yanındaki Tamagava Kanalı'nda intihar etti ve hayatını kaybetti."
Sayfa 1
Şiki'den çok daha uzun yıllar yaşamasına rağmen Söseki de sağlıklı bir insan değildi. Bütün hayatı boyunca ruhsal bunalımdan -kendi deyimiyle "asabi zafiyet"- kurtulamadı. İlk ciddi ruhsal bunalımını yaşadığında aşağı yukarı otuz yaşlarındaydı. Bu sorunu meditasyon yoluyla çözmek için 1894 yılında Kamakura'daki bir Zen tapınağına girdi. Ertesi yıl Tokyo'daki hocalık görevinden ayrılarak Matsuyama'ya taşındı. İkinci büyük sinir krizini İngiltere'deyken yaşadı ve bu bunalımı memlekete döndükten sonra da devam etti. 1912-1913 yılları arasında Kocin (Yolcu) romanını yazarken yine aynı olay başına geldi. Kırk dokuz yaşında hayata gözlerini yumuncaya kadar geçen on yıllık dönem içinde çektiği mide ülserine rağmen romanlarının çok büyük bir kısmını bitirmeyi başardı. 1910 yılında İzu yarımadasının Şuzengi tapınağında tedavi görürken büyük bir mide kanaması geçirdi; tehlikeyi atlatmasına rağmen 1916 yılında ülserden hayatını kaybetti.
Sayfa 670 - Boğaziçi Üniversitesi
