Beni anlamanı hiç ummadım. Gönlünü kazanmaya bile savaşmadım hiç. Yüzsüzün biri olduğumu söyleyemezsin ya azla yetinmedim diye. Hiçle yetinmeyi seçtim.
Yıkıldı ''devr-i sabık'' eski ümûr kalmadı
Bir oturan kalkmıyor, gel sen buyur kalmadı
*
Herkes refaha erdi alarak hakkı huzur
Karaborsaya bindi bize huzur kalmadı
*
Sıkıyı görüp oldu muhalifler muvafık
Muhalifler içinde benden muzur kalmadı
“Sevmek bazen en büyük imtihan olabilirdi. Hem sevip hem de “Git” diyebilmeliydi insan. Bir gün bir şekilde gidecektik zaten, o ya da ben. Neden şimdi olmasındı?”