İnsan bir kaybetmeye dursun sevdiklerini, kalbin vücuda pompaladığı kan zehre evrilir; her soluk bir işkence, her nefes bir ızdıraba geçit verir. Kaybettiğin ilk kan çıkmaz aklından, lekesi beyaz gömleğine izdir; taşır durursun onu yanında her an, her dakika, her saniye; dünyanın öbür ucuna gitsen yine seninle gelir.