Onca sır, onca uzak değil...
Işıksa bir kanat yordamıyla aradığın
Gözlerimin karasında saklanıyor bak
Onca sır, onca uzak değil...
Binicisi olmayan bir ejderha trajedidir
Ejderhası olmayan bir biniciyse ölüdür
Ama onun geleceğim hakkındaki değişmez karamsarlığına daha fazla katlanamayacaktım.
Sayfa 293Kitabı okuyor
Bir rüzgar esse ellerin fesleğen kokuyor Kırlangıçlar konuyor alnına akşamüsderi
Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda Üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum Ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım
Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte
Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan...
Hepsi budur; kenardaki otlar..
Yüzüm hep suya bakar benim, suya dalar çıkar.
Bu göl; içinden bir ömrü geçirdiğim dünya
Bu durduğum, peşimsıra büyüsün diye rüya
Bu yavrular, kanat açtığımız,
birbirimizin göğsüne durduğumuz filan...
Bu gördüğün göl kadar. Bir de işte kenardaki otlar...
Birhan Keskin
İnsan iyiliği bilirmiş de, kötülük için zaman gerekirmiş.
Zaten bir zamanlar iyi yürekliydim, ilkel bir biçimde de olsa.Sizin yaşınızdayken duygulu bir insandım. Kimsesizlere, savunmasızlara, bahtsızlara kol kanat olayım isterdim. Ama sonra felekten yemediğim sille, tokat kalmadı; hatta, Felek beni yumruklayarak yoğurdu, bile diyebilirim. Böylece, ben de şimdi sert, dayanıklı olmakla övünüyorum. Ama ne de olsa benliğimin özünde hâlâ yumuşak kalmış bir şey var. Sert kabuğumdaki birkaç çatlağın içinden de bu öz hâlâ dışarı vuruyor.
İnsan zaman kılığında bir ölüm hecesiymiş!
***
Biliyor musun, insan birden yaşlanıyormuş.
***
Sayfa 20 - Kırmızı kedi
Bahtım gibi türlümde akşam kızıllığında
Yıkanmaya can atarmısın gitmiş güneş toprak
Soğuk gece kuşusuya tedirgin
Kanat çırğıyor gözlerime doğru
Allah'ım! Beni müminlere kol kanat germeyi ve her zaman onlara karşı yumuşak davranmayı ilke edinenlerden eyle
"Sırf havada kalabilmek için dakikada üç bin kere kanat çırpan sinekkuşları gibi çabalamaktan yoruldum. "
Sayfa 41 - İletişim yayınlarıKitabı okuyor
Savaş Oyunları’nı kazanmak güçle olmaz.
Kurnazlıkla olur.
Nasıl saldıracağını anlamak için düşmanlarının, yani dostlarının en savunmasız olduğu yeri bulman gerekir.
Kimse sonsuza kadar dek dost kalamaz.
Bize en yakın olanlar bile eninde sonunda, bir şekilde düşmanımız olurlar.
Sayfa 464 - OlimposKitabı okuyor
Aydınlık çiçeklerin toprağa düşmüş tomurcuklarını arıyorum. Gazze'yi arıyorum. İçim bir soykırım sonrası. Kanıyor. Cehennem mahşerinde kanat çırpıp dünya ışıklarına gözlerini kapatan çocukları arıyorum.
