Son
Bir karınca misali sönmeyeceğini bildikleri ateşe İbrahim için su taşıyorlardı.
Sayfa 296 - Siyer YayınlarıKitabı okudu
Bir milletin yok ediliş serüvenini dünya sadece ekranlardan izlememeliydi ama izliyordu.
Sayfa 33 - Siyer YayınlarıKitabı okudu
Planın plansızlık mı?
Sayfa 153 - Siyer YayınlarıKitabı okudu
... bazen güven kendiliğinden de oluşur. Sevgi gibi. İnsanın duruşundan, simasından birçok şey anlaşılır.
Sayfa 65 - Siyer YayınlarıKitabı okudu
Tağut'a karşı cihat en büyük ibadettir.
Sayfa 40 - Siyer YayınlarıKitabı okudu
Mazeret ise başarısızlığın veya başka bir niyetin kamufle edilmesinden başka bir şey olamazdı.
Dünyada kendine cennet kurmak isteyen zalimler ve onların karşısında ezilmeye mahkum edilmiş insan yığınları.Ne Firavunlar bitiyor ne de Nemrutlar ...Ama her birinin karşısına bir İbrahim bir Musa çıkarmıştır tarih...
Sayfa 29 - Siyer yayınlarıKitabı okudu
İman kalplerdeki korkuyu aldığı gibi İslam düşmanlarına da korku salmaktadır.
Sayfa 98 - Siyer yayınlarıKitabı okudu
Mevsim yaz olmuş kış olmuş fark gözetmeden veda her zaman hüzün mevsimini yaşatıyordu ruhlarda.
Sayfa 105 - Siyer yayınlarıKitabı okudu
Bir insan, bir akıl, bir kalp veya bir fikir ya imanın aydınlığıyla aydınlanacaktır ki böylelikle dik duracaktır ya küfrün karanlığında zulmün bataklığında şeytani bir isyan duruşu ortaya koyacaktır.
Biz biliriz ki var olmak kıyam iledir. Kulluğun en temel göstergesi olan namaz ibadetinde bile en mühim kaidelerden birisi kıyamdır. Dik duruş basit bir iskelet vazifesi değildir. Dik duruş sadece Allah'ın karşısında boyun eğmenin müminin kalbine işlemiş olduğu korkusuzluktur.
Biz kimiz? Sorusunun cevabı Hâlid b. Velîd'in takipçileri Müslümanlarız olabilirdi ancak. Biz kimiz, dendiğinde sahabe akla gelmeliydi, Selahaddin Eyyübi gelmeliydi akla. Akla Ömer b. Abdülaziz gelebilirdi ancak. Kur'an'ın deyimiyle "Babanız İbrahim'in milleti" ifadesi akla gelmeliydi.
“Zalimler elbette kaybedecekler biliyorum. O zaman ben hani sen mi büyüksün yoksa Allah mı büyük diye soracağım. O zalime gördün mü bak inananlar kazandı ve sen kaybettin” diyeceğim diyen kız çocuğunu yetiştiren yerin adıdır İdlib.
“Anne bu eziyet ne zaman bitecek?” diye soran çocuğun feryadı. “Bu yaptıklarınızı Allah'a şikâyet edeceğim” diyen çocuklar. Henüz on yaşlarında bir kız çocuğunun o savaş ortamında bile her gün başlarından aşağı yağan bombalara rağmen korkmadığını söylediği bir coğrafyaydı Halep.